Power of Metal

Last Axeman

Zatem jesteś częściowo usprawiedliwiony...w niewielkim stopniu wprawdzie, ale jednak green

Last Axeman

Przypomnieli mi się przy okazji najnowszego Mystic Prophecy. Dlaczego? Jedni i drudzy potrafią znakomicie rozłożyć proporcje między powerowym, ostrym wymiataniem i przebojowymi refrenami. A nie jest to sztuka łatwa Wink

Stranger

MP, przy okazji, potrafić w chuj nudne i jeszcze bardziej wtórne. A nie jest to sztuka łatwa.

Last Axeman

Weź przykład z co poniektórych innych userów i posłuchaj jeszcze raz, ale bez negatywnego nastawienia. I nie pierdziel o wtórności. Jest masa dużo bardziej wtórnych zespołów od MP, które oryginalnością pochwalić się wprawdzie nie może, ale przynajmniej nie powiesz o nich "kalka tego czy tamtego zespołu"

Stranger

Mam ich trzy płyty i są wtórne, kwadratowe i nieoryginalne. Z tego co wiem, na pozostałych jest tak samo. Chociaż może po odejściu tej pomyłki - Gusa G. - coś się zmieniło.

Last Axeman

Warto poświęcić czas na wtórne (choć bez przesady) granie pod warunkiem że jest co najmniej dobre. MP spełnia to kryterium. Jeżeli znasz tylko Gusowe rzeczy to informuję Cię, że albumy nagrane po jego odejściu są na pewno lepsze

Sanctified

pan_Heathen

A jednak.

Sanctified

Zdaje Ci się. A tak poza tym to temat o Tad Morose, więc z czym do ludzi? green

Last Axeman

Pierwsza Inmoria świetna, druga zapowiada się równie udanie, ale mimo wszystko nowych materiałów Tad Morose brakuje bo to jednak inna kultura i podejście do grania heavy/power metalu. Powroty do znakomitych "Undead" i "Matters of the Dark" za każdym razem mi to udowadniają. Premierowy wypiek utrzymany w klimacie rzeczonych (może być też "Modus Vivendi II" Wink

) i na podobnym poziomie uradowałby mnie niemożebnie;)
Znacznie skuteczniej Inmoria zastępuje mi z kolei Morgana Lefay choć też nie kontynuuje przecież w prostej linii tradycji twórców takich dzieł jak "Maleficium" czy "Sanctified". W tym przypadku decyduje pewnie monumentalizm, brak potrzeby eksplorowania szybkich temp (a przynajmniej mocne ich ograniczenie) oraz masywny charakter riffów, które w mniejszych bądź większych ilościach występują na albumach obu zespołów.

Sanctified

Dopóki wokalistą jest Hemlin, mogą niczego nie nagrywać.

Last Axeman

Hemlin to bardzo dobry wokalista więc mogliby jednak coś nagrać. Na "Enslaved" spisał się klasowo.

Last Axeman

Przyłożyłem się mocniej do debiutu i muszę przyznać, że wcześniej go trochę nie doceniałem. W zasadzie poziomem jest zbliżony (stylistyką oczywiście również) do "Sender of Thoughts" i "A Mended Rhyme", a te bardzo lubię. Ciekawy klimacik panowie potrafili wyczarować już na początku - momentami zwiewny i rozmarzony, najczęściej jednak przyciemniony i podskórnie niepokojący. Klawisze wyraźnie słyszalne choć raczej w tle, ale nierzadko przedzierające się na pierwszy plan. Cóż...nie wszystkie zagrywki parapeciarza uważam za trafione, generalnie jednak jego gra nie raz, a nierzadko potrafi nawet pozytywnie przykuć uwagę. O Andrenie już pisałem nieraz że jego wokale mi odpowiadają choć do popisów Urbana na pewno nie dorasta. Jego śpiew na pewno dobrze komponuje się natomiast z takim zabarwionym progresją graniem jakie Tad Morose serwował na swoich pierwszych płytach.
Po dokładniejszym zapoznaniu się z "Leave the Past Behind" mogę spokojnie potwierdzić, że TM to klasowy zespół, który od samego początku wiedział co robi, mimo że szczyt osiągnął dopiero po wyemigrowaniu na inne metalowe terytoria.

oblak

A ja słyszałem tylko "A Mended Rhyme" oraz "Matters Of The Dark". Razz

Alvacast

Po niepowodzeniu drugiej płyty Inmoria, Christer Andersson zreaktywował Tad Morose - a dokładniej przemianował Inmorię i dobrał jednego muzyka.
Ile w tym będzie samego TM? Nie wiadomo, ale po dekadzie przerwy grupa wróci nową płytą "Revenant" 20 listopada.