Power of Metal

Last Axeman

Znakomity amerykański zespół prog metalowy, założony w 1994 roku, niemal idealnie łączący metalowy ciężar, łamańce i popisy techniczne z chwytliwymi melodiami oraz urzekającym klimatem. Atmosfera jest czynnikiem, który przede wszystkim odróżnia Symphony X od innych zespołów prog metalowych. Amerykanie generują bowiem klimat epicki, można powiedzieć, że filmowy wręcz. Każdy album tego bandu mógłby stanowić swoistą ścieżkę dźwiękową do epickiego, historycznego filmu, najlepiej dotyczącego czasów starożytnych (taką tematykę muzycy szczególnie sobie upodobali). Grupa, posiadająca w swoich szeregach tak znakomitych muzyków jak wirtuoz gitary Mike Romeo, jednego z najlepszych klawiszowców w metalowym światku - Michaela Pinnellę czy charyzmatycznego wokalistę Russela Allena, nie ma w zasadzie słabych wydawnictw na swoim koncie, a zdążyła wydać już 7 albumów długogrających. Forma zespołu nie spada, o czym świadczy najlepiej świetny, ubiegłoroczny LP pt. "Paradise Lost", doceniony również przez userów powermetal.pl, którzy wybrali go albumem roku 2007 Very Happy

Meltorm

Jedna z lepszych i ważniejszych grup na poletku progmetalowych. Jak napisałeś każda płyta jest świetna. Znakomici instrumentaliści. Romeo i jego Malmsteenowski styl robi na mnie spore wrażenie. Facet ma piekielnie dobry i mocny sound, dosłownie rozpruwający głośniki, Dream Theater wysiada na starcie pod tym względem przy SX. Russel Allen ma znakomity głos. Świetna mocna barwa.
Kapela na której wychowało się sporo młodszych progowych zespołów, które dzisiaj słuchamy jak inspirują się SX.
Byłem na koncercie kiedy supportowali DT. Co prawda nagłośnienie i ogólnie ich występ zrobiony był tak trochę od czapy chyba po to żeby przypoadkiem lepiej nie wypadli od DT. Mimo to zagrali świetnie. Jak będą w Polsce jeszcze to napewno się znowu wybiorę.

Ivanhoe

Najbardziej lubię Twilight in Olympus - piękna płyta, świetny prog-metal, zawiera motyw z twórczości Beethovena (Sonata klawiszowa - Pathétique [Cm, op. 13]), trochę krótsze utwory niż na poprzedniej płycie.
Ale najlepszą jest The Divine Wings Of Tragedy z licznymi nawiązaniami do prog rocka (zwłaszcza jeżeli chodzi o formę i strukturę "The Accolade"), GENIALNY utwór tytułowy, trwający ponad 20 minut i składajacy się z 7 części.
Po raz kolejny sięgnęli po wzorce klasyczne - tutaj słyszymy motywy z J.S. Bacha i G. Holsta. Utwór "The Divine Wings Of Tragedy" zawiera ponadto fragmenty z poematów Johna Miltona.
Ostatni album tez świetny. Zresztą nie nadaremno wyruszyli w trasę koncertową razem z Dream Theater. Bardzo podoba mi się udane połączenie spokojniejszych i bardziej agresywnych partii jak słyszymy to np. w utworze „Set The World On Fire”. "

pan_Heathen

Twilight In Olympus lubię akurat średnio, znacznie bardziej lubię "The Divine Wings...", "Paradise Lost" i "The Odyssey".

benek

bardzo lubię ten band. największy sentyment mam do The divine wings of tragedy i Twilight in Olympus. ostatnia podeszła mi średnio i jest jedyną której nie zakupiłem.

Gość

Istotnie, na Torwarze dali suto do pieca. Russel nie oszczędzał miechów.
"Paradise Lost" z perspektywy czasu, który upłynął, wydaje mi się trochę przydługawy. Robi się nudno a końca nie widać. Ale i tak jest to świetna płyta.

pan_Heathen

fakt, ze to co nalepszego na Paradise Lost jest na początku.

Last Axeman

Pierwszym albumem SX, który poznałem był "The Odyssey". Jak nietrudno się domyśleć od razu zmasakrował mi szorty niesamowitym, epicko - refleksyjnym klimatem budowanym przez wspaniałe melodie, przestrzenne klawisze Pinelli (m. in. Accolade II, King Of Terrors) oraz ciężkie, masywne riffy gitarowe (m.in. Inferno). W największym stopniu na łopatki położył mnie 24-minutowy kawałek tytułowy, zawierający wszystkie wspomniane elementy w ilościach podwojonych albo nawet potrojonych Wink

Dzieło!!!

pan_Heathen

Ja tam cenię ten zespoł głownie za kawałki typu "King Of Terrors" własnie, "Of Sins and Shadows" czy "Set the World on Fire (The Lie of Lies) ", czyli energiczne, przebojowe rockery z dużą dawką progresywnego łojenia i niesamowitym wokalem Allena.

Meltorm

A ja za takie cuda jak The Edge of Forever

Sebol

Świetny band, lubię/bardzo lubię/wielbię wszystko co nagrali. Mój ulubiony album to The Divine Wings Of Tragedy, który to uważam za progmetalowe arcydzieło. Reszta dyskografii prezentuje równy bardzo dobry poziom, na minus odstaje jedynie debiut przez słabego wokalistę, którego na Damnation Game zmienił na szczęście za mikrofonem Russell Very Happy

Damnation Game to chyba ich drugi najlepszy album jak dla mnie, a wspomniany przez Meltorma kawałek The Edge Of Forever to geniusz w najczystszej postaci.

Symphony X - 7/10
The Damnation Game - 8,5/10
The Divine Wings Of Tragedy - 10/10
Twilight In Olympus - 8/10
New Mythology Suite - 8/10
The Odyssey - 8/10
Paradise Lost - 8/10

Last Axeman

Mnie również "Damnation Game" szczególnie zapadł w pamięć Very Happy

Last Axeman

Sebol

DaNail

"The Odyssey" to album godny największych ziemskich geniuszy muzycznych. Numer tytułowy to coś pięknego. A takie numery jak King Of Terror czy The Turning zamiatają doszczętnie. Zespół absolutnych geniuszy i stawiam ich zdecydowanie wyżej niż Dream Theater za klimat, melodie i magię Exclamation