Megadeth - Power of Metal

Power of Metal
+ mocna strona metalu +

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Megadeth
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 16, 17, 18 ... 35, 36, 37 Następny

Forum Power of Metal Strona Główna -> Zespoły

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Who rules?

Megadeth!

57%

[ 39 ]

Metallica!

42%

[ 29 ]

Wszystkich Głosów : 68

Autor

Wiadomość

Last Axeman
Administrator

Dołączył: 19 Cze 2008
Posty: 13369
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: Częstochowa

Wysłany: Pon 23:15, 02 Lut 2009 Temat postu:

Ivanhoe 2 lata temu na jakimś tam forum napisał:

Trzeba zacząć od tego, że słuszną rzeczą jest zastanawiać się nad tym, czy jakaś legenda muzyczna faktycznie zasługuje na szacunek, jaki się jej okazuje. Można w ten sposób dojść do bardzo ciekawych wniosków i spostrzeżeń.
Żeby w pełni zrozumieć wpływ Reign In Blood na całą scenę metalową trzeba poznać cały kontekst i tło historyczne, przeanalizować ówczesną sytuację na scenie thrashowej (i nie tylko) oraz spojrzeć na późniejsze inspiracje tym dziełem. Ostatnio dość modne jest umniejszanie poważania i szacunku, jakim cieszył się ten album w światku 'metalowym'. Zauważyłem, że robią to głównie osoby, które z racji wieku nie pamiętają uwarunkowań sceny thrashowej z II połowy lat 80. Należy się przenieść w tę epokę i spojrzeć TYLKO na albumy, jakie ukazały się PRZED Reign In Blood. Od razu zauważamy, że NIKT nie grał przedtem tak ciężko, agresywnie i szybko zarazem. Ponadto dochodzi tu jeszcze image satanistyczny, teksty opisujące rozczłonkowywanie ciał i inne masakry, kontrowersje związane z utworem o dr. Józefie Mengele z KL Auschwitz.
Zauważcie, że wymieniłem tutaj 6 elementów, która na Reign In Blood zostały połączone w jedną idealnie skomponowaną całość, zawartą w 28 minutach wściekłego thrash metalu. Mnogość i szybkość zagrywek gitarowych (zarówno solówek, riffów, jak i nieziemskiej współpracy duetu K. King/J. Hanneman) porażają przy pierwszym kontakcie z tą płytą.
To połączenie licznych elementów jest tutaj kluczowe; oddziela ono bowiem płytę bardzo dobrą (pod kątem kompozycyjnym i technicznym) od epokowego DZIEŁA, które zainspirowało setki zespołów.
Teksty – przejęły kapele deathmetalowe/grindcore’owe i tak powstała tematyka gore, szybkość stała się ważnym elementem dla thrash, power oraz speed metalu, image satanistyczny przyczynił się do powstania zupełnie nowego gatunku w muzyce – black metalu (oczywiście, że Celtic Frost, Hellhammer, Running Wild, Mercyful Fate czy Venom też miały tutaj swój wkład, ale trzeba pamiętać, że od Slayera blackowcy przejęli także szybkość), kontrowersje stały się także zjawiskiem częściej spotykanym wśród dorobku metalowych zespołów. Można tu wspomnieć zarówno o aspektach związanych z satanizmem, jak i o całej scenie NSBM, która na pewno bez Angel Of Death (oraz późniejszego SS-3 z Divine Intervention) by się nie rozwinęła. Trzeba tutaj dodać, że muzycy Slayera nie mieli narodowo-socjalistycznych przekonań, skupiali się na złu, jakie Anioł Śmierci wyrządzał, opisywali jego eksperymenty na ludziach w sposób drastyczny i bezpośredni, ale nigdzie nie możemy znaleźć pochwały jego zachowań, czy umniejszania zbrodni, jakich dokonał.
Dlatego też nie twierdzę bynajmniej, że powstanie sceny NSBM było bezpośrednim następstwem podejmowania tematu nazizmu w utworach Slayera, lecz trzeba zauważyć, że pewien (niezamierzony) związek istnieje.
Tak więc widzimy, że Reign In Blood to niezwykle wpływowa płyta, która pod względem bycia źródłem inspiracji, naśladowania nie ma sobie równych. Owszem, wymienilibyśmy kilka albumów, które nie odstają od poziomem, czy techniką, ale takich przełomowych krążków w historii thrashu NIE MA.
Jest to, rzec można, kopalnia bez dna, z której wciąż wydobywa się nowe surowce. Dlatego wszelkie próby umniejszania geniuszu tego albumu są z góry skazane na niepowodzenie i stwarzają tylko niepotrzebny zamęt wśród słuchaczy thrash metalu.

[/quote]

No i pięknie. Ja zajebiście dużej wpływowości Slayer nie neguję. Zważ jednak na to, że ukazanie się tego albumu na rynku to zdaje się nie aż tak duży przełom w świecie metalu co "Kill'em All". Z jednej strony masz płytę, która jedynie nawiązując do elementów już znanych tworzy zupełnie nowy gatunek metalu - thrash. Z drugiej masz album, który przesuwa granice ekstremy w metalu, ale robi to w obrębie stylu, który już istnieje. Poza tym trzeba też wziąć pod uwagę, że w tym samym roku wyszła dwójka Dark Angel, a rok wcześniej ukazała się jedynka Possessed. "Kill'em All" jest natomiast pierwszym w historii oficjalnie wydanym albumem thrashowym. Odpuśćmy sobie dywagacje na temat tego czy ktoś wcześniej nagrał jakąś thrashową demówkę znaną trzem osobom. Nikt też nie twierdzi, że tylko Metallice należy się tytuł prekursora thrashu. Fakt jednak pozostaje faktem, że wydała pierwsze wydawnictwo thrashowe w historii. I "Kill'em All" i "Reign In Blood" określiłbym mianem genialnych. Jeżeli natomiast miałbym wybrać tylko jedną z nich biorąc pod uwagę kryterium - "łamanie barier", to palmę pierwszeństwa przyznałbym Metallice. Odmawianie jej w ogóle należnego jej stopnia genialności jest dla mnie zupełnie niezrozumiałe. I nie chodzi tu o subiektywne odczucia (sam wyżej cenię sobie kolejne 4 albumy Mety), ale podejście obiektywne - znaczenie, wpływowość, łamanie barier. Nie trzeba tego albumu kochać, ale myślę, że należy zdawać sobie sprawę z wagi wydarzenia jakim było jego ukazanie się.