Power of Metal

Atreju

No i jest... solowy album Marka Sheltona z Manilla Road pt. "Obsidian Dreams". Uprzedzając pytania... nie, to nie jest metal, ale jako, że Shelton w historii metalu zrobił więcej niż przeciętny ktoś, temat daję do ogólnych zespołów.

Jak podaje info:

Genre:
Folk, Rock

Band Members:
Mark The Shark Shelton - Guitars, Keyboards & Vocals
Andrew Coss - Bass Guitar & Backing Vocals
Eddy Macy Jr. - Drums
Scott Peters - Drums
Carl Stuckey - Drums
Stacy Shelton - Backing Vocals

Influences:
Moody Blues, Crosby Stills Nash & Young, Gordon Lightfoot, The Beatles, Pink Floyd, John Denver, Jim Croce, Greg Lake, Bach and a huge array of other musical artists that dabbled in the Acoustic Guitar Genre.

Sounds Like:
Moody Blues meets Crosby, Stills, Nash & Young meets Manilla Road.

Na stronie Fountain Street Productions można kupić album w postaci mp3 (nawet Marka dopadła nowa moda na nośniki cyfrowe), ale mozna wysłuchac 5 kawałków w całości:

[link widoczny dla zalogowanych]

A tak na marginesie to coś się panom porobiło chyba. Zorganizowali se tą "uliczną fontanne" i teraz ponoć tylko przez to możemy się kontaktować z Manilla Road. Myspace jest już 'passe", tak samo jak tradycyjne strony i tam nie będą odpisywać, tylko tu. No bo tu mogą sprzedawać swoją muzykę po jednej piosence za 1$ Confused

Oenologist

Nie wszyscy są idealistami jak Fenriz Wink

Weresso The Infallible

Fajne smęty nawet Wink

A tak poważnie to klimaty nie moje, acz muzyka jest całkiem zacna. No i wokal Sheltona jak zwykle mistrzowski.

Alvacast

No a jak tam Hellwell się podoba?
O klasę lepsze niż te smęty z Voyager czy Spiral Castle...

Atreju

Że tak powiem... pogięło Cię?

Owszem, może "Voyager" nie jest najlepszą płytą Manilla Road, daleko jej do tych klasycznych, ale w dalszym ciągu jest to bardzo wysoki poziom i ja uwielbiam tę płytę. "Spiral Castle" to w ogóle kolana, więc nie rozumiem Twojego podejścia. To album niemal genialny.

Hellwell to świetny projekt, ale do płyt Manilli (którejkolwiek) nie ma startu niestety. Miało być strasznie, horrorowo, ale fakt obecności organów hammonda nie załatwia od razu sprawy. Słucha się świetnie, kilka melodii urywa dupę, ale nie czuję się rozwalony. Jeden numer to odrzut z sesji "Playground..." i to chyba najlepszy kawałek z płyty. Poza tym, to nie jest projekt Sheltona tylko Ernesta Hellwella i to nie Shelton jest jedyną osobą odpowiedzialną za kompozycje.

Alvacast

Pewnie jak bym miał stronkę o Manilli też bym bił głową w mur, by chronić czesć i etos każdego krążka.
Ty je lubisz, dla mnie te dwie płyty to gięcie druta i smęcenie ponad miarę na wydłużonych nutach, Gates i Playground to inna sprawa (dobre), dziwi mnie taka sinusoida formy.
Na zasadzie samego odświeżenia tego co Shelton zrobił z Hellwell, ten projekt zaskoczył mnie in plus, także pod względem samego wokalu. Po prostu aż chce siętego słuchać, tymczasem po Atlantis niestety tendencja zniżkowa.

BARBARA1972_born_too_late