Power of Metal

Kirk

Poniosło go. Laughing

Tomek/Nevermore

kogo? gdzie? z czym? jak? Wink

Kirk

Tym, którzy twierdzą, że album nuży odpowiadam: albo nie słuchaliście utworów wystarczająco uważnie, albo macie jakieś uprzedzenia w stosunku do klasycznego, amerykańskiego power metalu czy power/thrashu z halfordowskimi wokalami, albo... po prostu nie znacie się na muzyce

To ja. green

Tomek/Nevermore

no widzisz... Wink

i nikt Ci klapsa z tego powodu nie da Wink

Kirk

No, ale 10/10 w Twoim wykonaniu to istny szok!
Nie dawałeś takich not płytom przełomowym, a tutaj nagle taki cios!!!
LOL. Laughing

Tomek/Nevermore

Kirk

A co to jest norma PMZ?
Ja NIGDY nie dałem noty 10/10.

Tomek/Nevermore

Kirk

Norma PMZ:

7 - dobra
8 - bardzo dobra
9 i 10 - płyty wybitne, arcydzieła

Tomek/Nevermore

Kirk

Najwięcej postawiłem not od 7 do 8,5. Wink

Tomek/Nevermore

Meltorm

Zachęcony opiniami nareszcie posłuchałem. Zaznaczam, że bardzo lubię stary Helstar i głos Rivery a niedawno poznana przeze mnie płyta Distant Thunder - Welcome The End niesamowicie mi się spodobała i często do niej wracam, nie ukrywam, że duża w tym zasługa wokalisty H. Nowy Helstar zaś mnie zawiódł. Spodziewałem się takiego kąską jak WtE a to choćby w połowie nie jest tak dobre. The King of Hell nie ma nawet jednego powalającego riffu. Same średniaki a raczej podkłady lecące w tle. Takie riffy dobry gitarzysta gra z miejsca. Zwyczajnie bierze gitare do łapy i sobie brzdąka. Nie pamiętam też jakiejś melodii od której nie mógłbym się uwolnić. Solówki choć odegrane dobrze to cholernie przewidywalne, dosłownie jakbym już je sto razy słyszał. Kompozycje... no właśnie, kompletnie nic szczególnego. Czy tam słychać Nevermore? Minimalnie ale to minimalnie. Można powiedzieć nawet, że nie. Dzisiejszy metal chyba się tak gra i tyle. Sekcja jak sekcja. W takich kapelach zawsze jest ok ale nie padasz na kolana dlatego się to pomija ewentualnie pisze jedno zdanie, że jest ok tak ja ja tu teraz. Na koniec Rivera. Tylko czyżby napewno Rivera? Nie chodzi mi o podobieństwo do Warrela Danea. James brzmi tu jakoś hmmm nie do końca jak on. Nie ma tu 100% Rivery w Riverze. Jakby mi ktoś nie powiedział, że to on to kapnął bym sie dopiero po jakimś czasie, kiedy by użył tej swojej charakterystycznej maniery albo wibrata. Dodatkoko pomysłu na śpiewanie za bardzo nie ma. Ogólnie jestem zawiedziony całkowicie bo liczyłem na mega wypas bla bla bla a tu tylko przeciętna rzecz. Przeciętna to idealne słowo. Pocieszyło mnie jedno zdanie Tomka/Nevermorea. Jemu za pierwszymi dwoma tylko sie podobała a teraz stawia 10/10, co jest dla mnie szokiem kompletnym bo jak można taką przeciętniarkę równać z takimi metalowymi dziełami, kanonami jak Master of Puppets, Rust in Peace, Metal Church, Ino The Mirror Black? Pierwszy odsłuch mnie trochę zniechęcił do osłuchania tego lepiej. Można sie śmiać, że już tak osądzam po jednym razie ale w tym przypadku nie mam z tym problemów. Po pierwsze to nie jest skomplikowana muzyka. Takie kliamty podobają się już właśnie od pierwszego razu, a przynajmniej powinny. Jakimś cudem miesiąc temu poznane Welcome The End rozwaliło mnie z miejsca a zachwyty nad Rivierą i kompozycjami są do dziś. Ze starym Helstarem było podobnie, nokautowali mnie w pierwszej rundzie. Poczekamy i zobaczymy co stanie się dalej.

Tomek/Nevermore

Meltorm

Nic Ci właściwie nie mogę konkretnego odpisać. Jedynie to, że zobacyzmy jak będzie dalej. Może też zaskoczy ale wtedy sam siebie zadziwię bo to jest naprawdę przeciętne Wink

Z tymi solówkami to sam trochę coś brzdąkam to i znam jakieś tam skale no i właśnie, troche za mało gitarzystów tam (dawania czegoś od siebie) a za dużo pitolenia wyuczonych wprawek.