Power of Metal

progmetall

Też wolę Nevermore, ale to jest temat o nowej płycie Helstar.

progmetall

Tomek/Nevermore

Kirk

To oczywista oczywistość.
Muzyka jaką prezentuje Nevermore to pewne novum. Tak nie gra i wcześniej nie grał NIKT INNY! Owszem w tej chwili są już naśladowcy, a to tylko świadczy o tym jak wpływowym zespołem stało się Nevermore. Riffy Loomisa, zakrecone wokale Warrela stworzyły styl, który wyznaczył nową jakość, nowe spojrzenie na power/thrash metal. Helstar to standardowy heavy/powerowy band bez większych cech indywidualnych. Oczywiscie są to dwa różne muzyczne światy, ale w końcowym rozrachunku można powiedzieć, że Nevermore jest tylko jeden, a takich kapel jak Helstar jest w USA, co najmniej kilka. Jak dla mnie ten band nie wybija sie ponad przyjęty standard heavy/powerowego poletka. Robią to dobrze, może nawet bardzo dobrze, ale na tym koniec. Niczego nie wyznaczają, nie pokazują niczego nowego, nie są niczym czego byśmy nie znali. Nevermore zaś, to band, który wybija się nie tylko ponad szufladkę w jakiej został umieszczony, ale także ponad cały szeroko pojęty metal.

* Styl gry Nevermore jest bliższy mojemu sercu, więc moge mieć spaczony obraz. Wink

Tomek/Nevermore

Kirk

progmetall

No i jednak są słabe punkty na tej płycie. Nie są to jakieś poszczególne utwory, a raczej to czego brakuje. Może mam zbyt wysokie wymagania, ale słucham Helstara od ponad dwudziestu lat.
Po pierwsze płyta jest bardzo równa, nie ma wypełniaczy czy kawałków zrobionych na siłę. To czego brakuje mi natym albumie to smaczki, melodie, klimaty, które dla porównania na Nosferatu się znajdują. Brak również tak znakomitych solówek i jakie można usłyszeć na starszych płytach. Płyta jest mocna, ale ta moc nie przedkłada się na jakość. Pewne novum to wręcz thrashowe momenty(Garden Of Temptation) .
Z drugiej strony nie ma co marudzić, trudno by zespół po latach nagrał płytę lepszą niż (moim zdaniem najlepsze dzieło Helstar) Nosferatu tam jest 10/10.
Tutaj jest dobrze i solidnie bez takiej finezji, ale 8/10 spokojnie dam.

Tomek/Nevermore

Last Axeman

Z waszej dyskusji wynikła pewna sprzeczność. Jedni twierdzą, żę Helstar kompletnie nic nowego do swojej twórczości nie wniósł, zadowalając się kotletem, który już kiedyś upiekł. Zdaniem innych znowu (m.in. Tomka) "Helstar nie powrócił po latach do swojej dawnej stylistyki, co nie wszystkim jest w smak". Jak więc w końcu jest?

Wg mnie więcej racji jednak po stronie tych drugich. Słychać w prawdzie od początku, że to Helstar, ale muzycy położyli nacisk na inne elementy niż dawniej. Większy ciężar, skupienie się głównie na stronie rytmicznej, która jest bardzo zwarta i dobitna, kosztem mniejszej ilości popisów (vide "Nosferatu") i co za tym idzie solówek. Wyszedł z tego album częściowo kontynuujący starą ścieżkę, ale prezentujący zarazem również zespół w nowym świetle. Bliżej power/thrashu niż na "The King of Hell" nigdy nie byli...

Stranger

Tomek/Nevermore

Raf

Stranger

Bo to nie jest genialny album. Jest bardzo dobry - świetny. Wink

Koledzy i Rafożanki, czy początek "In My Dreams" nie kojarzy wam się z czymś. Chodzą mi po głowie skojarzenia Savatage i Ozzy, ale chyba nie właściwie.

Raf

Stranger