Power of Metal

pan_Heathen

Ja jako nr 1 obstawiam Recreation Day z absolutnie przemagicznym "Blinded" Smile

firesoul

W miarę zgłębiania dyskografii i osłuchiwania się z muzyką Evergrey może się to jeszcze oczywiście pozmieniać ale z poszczególnch utworów na razie najwyżej stawiam The Corey Curse. Ma ten typ klimatu który mnie dosłownie powala. Niesamowity utwór! W drugiej kolejności obstawiłbym When Darkness Falls.

Sanctified

Last Axeman

Hehe żonka niczego sobie

Na DVD "A Night To Remember" również prezentuje się całkiem całkiem Razz

Last Axeman · Wysłany: Sob 14:41, 14 Mar 2009 Temat postu:

Cyklicznie występująca u mnie faza na Evergrey wczoraj zaczęła się po raz kolejny. Morduje właśnie 3 raz z rzędu "Solitude Dominance Tragedy" (kur... czemu nic nie zagrali z tej płyty na październikowym koncercie? Evil or Very Mad

), a w kolejce czekają już "Recreation Day" i "In Search of Truth". Magia! Very Happy

pan_Heathen · Wysłany: Sob 15:08, 14 Mar 2009 Temat postu:

nie inaczej, magiczna muzyka. i pomyslec, że dla niektórych "znawców metalu" nie ma różnicy między Evergrey a Rhapsody Wink

progmetall · Wysłany: Sob 16:29, 14 Mar 2009 Temat postu:

Last Axeman · Wysłany: Sob 17:13, 14 Mar 2009 Temat postu:

Dla mnie byłby gdyby zagrali jeszcze chociaż "Solitude Within"

KingOdin · Wysłany: Sob 17:28, 14 Mar 2009 Temat postu:

RD najbardziej lubię, super album. Choć wszystkie ich albumy trzymają poziom.

firesoul · Wysłany: Nie 0:45, 15 Mar 2009 Temat postu:

pan_Heathen · Wysłany: Nie 9:00, 15 Mar 2009 Temat postu:

Rozumiem to, co piszesz i zgadzam się co do faktów, ale mam inną osobistą ocenę. Ja w muzyce Evergrey ponad klimat cenię tnącę, precyzyjne riffy (Blinded), niesamowite łączenie gitar z klawiszami (Mark Of The Triangle) chwytliwe i emocjonalne linie wokalne (wszędzie green

). Stąd najbardzej cenię płyty od In Search For Truth do The Inner Circle. Lekko za nimi SDT, daleko w tyle debiut i dwie ostatnie.

Last Axeman · Wysłany: Nie 11:16, 15 Mar 2009 Temat postu:

Ja cenię przede wszystkim klimat, ale zaraz za nim również tnące riffy i znakomite, emocjonalne wokale Englunda. Wymienione elementy, wespół ze świetnie zaaranżowanymi partiami klawiszy, tworzą spójną całość. "Solitude" jest wyjątkowy, nie tylko pod względem klimatu. Wyżej od niego cenię sobie tylko "The Inner Circle", gdzie natężenie emocji i klimatu, objawiające się genialnym wręcz połączeniem smutku i mroku, przekroczyło wszelkie dopuszczalne normy Wink

Generalnie jednak uważam, że pierwsze 5 albumów posiada właśnie TĘ niepowtarzalną, niesamowitą atmosferę, która tylko nieznacznie była modyfikowana przy okazji tworzenia każdego z nich, ulegając niewielkim w zasadzie przeobrażeniom. Ostatnie 2 płyty oddaliły się od owej charakterystycznej smutno-mrocznej głębi, a panowie postawili przede wszystkim na chwytliwość i przebojowość, upraszczając przy tym strukturę kompozycji. Bardziej jest to słyszalne na "Monday Morning Apocalypse", mniej na "Torn", na którym niektóre utwory (np. "When Kingdom Fall"!) mogłyby spokojnie trafić na każdy z pierwszych 5 albumów.
Za klimat wyróżniłbym głównie "The Inner Circle". Wcześniejsze 4 pod tym względem stawiam na równi. "Torn" cenię sobie niemal równie mocno, ale tylko częściowo za ów nieziemski klimat, który nie zawsze występuje tam w takim natężeniu jak na dowolnej z pierwszych 5.

Last Axeman

http://www.youtube.com/watch?v=we30Uz8Q0RI&feature=related

Nie słyszałem wcześniej tej bonusowej wersji Embarassed

Piękne

Last Axeman

Ciekawe co też spłodzą w nowym zestawieniu. Może odświeżenie składu przyniesie odświeżenie formuły? Nie miałbym nic przeciwko chociaż "Torn" zajebiście mi leży.

Voltan

z jednej strony ciekawe z drugiej i tak Englund zawsze miał najwięcej do powiedzenia Wink