Power of Metal

benek

pasowało by sobie zakupić do kompletu Very Happy

co pewnie uczynię.

Last Axeman

Dziewiczy obrót...no i jest dobrze jak na razie

Nic nowego. Standardowy Destruction w stylu kilku poprzednich albumów, ale wciąż mogący się podobać.

Gość

opener gniecie mnie za każdym razem gdy tego slucham

progmetall

Chyba się z kumplem na koncert wybierzemy .

Tibor_Ferenczy

Solidne granie... dla mnie OK, ale bez większych emocji.

pan_Heathen

Tomek/Nevermore

Kirk

Tomek/Nevermore

Gość

Hmmm... niby fajnie, rzemieślniczo bez zarzutu, ale... przesłuchałem razy kilka i... wróciłem bez wahania (po raz wtóry) do "The Formation of Damnation". Wink

Last Axeman

Mnie niby przypadło do gustu (w zasadzie jak każdy LP Destruction), ale na dobrą sprawę już zapomniałem o tym albumie...Mimo to postaram się wrócić i sprawdzić ponownie Wink

Kirk

Tutaj niezła cena 'Thrash Anthems"
[link widoczny dla zalogowanych]

Last Axeman

Co sądzicie o powrotnych albumach Destruction? (znaczy od "All Hell Breaks Loose" wzwyż)

ps. Zakres tematu rozszerzam do całej dyskografii Niemców.

KingOdin

All Hell Breaks Loose bardzo lubię
The Antichrist również

potem już tak średnio mnie ten zespół interesował, nic nie zapamiętałem z kolejnych albumów Wink

nakręciłeś mnie tym tematem i jutro sobie płytkę z AHBL odpalę :kill:

Last Axeman

Jeśli chodzi o powrotne to właśnie tylko AHBL mi umknął, ale postarałem się żeby to nadrobić i płytka powinna już do mnie jechać Wink

W kwestii kolejnych. "The Antichrist" jest może mało zróżnicowany, ale takiej porcji energii i thrash'owego wyziewu ze świecą szukać. Krążek idealny kiedy ma się ochotę komuś wpierdolić Laughing

Następne są wg mnie nieco mniej bezkompromisowe, bardziej różnorodne, ale i całościowo nieco słabsze. "Metal Discharge" i "Inventor of Evil" to równy, dobry/bardzo dobry poziom. Materiał z obydwu jest utrzymany w zbliżonym stylu, mimo wszystko także nastawionym na chłostanie. "D.E.V.O.L.U.T.I.O.N." natomiast to rzecz potraktowana od nieco bardziej technicznej strony. Niby ciekawsza kompozycyjne, ale też nie wciągająca jakoś szczególnie. Po prostu oferuje kolejną porcję porządnego thrash'u, do czego ekipa Schmier'a zdążyła ostatnimi czasy przyzwyczaić. Jak widać zespół trzyma ustabilizowaną formę, nie zaskakując, nie powalając, ale też nie zawodząc.