Power of Metal

Kirk

Ponoć grupa siedzi w studio, a na Speedfest zagrali nowy song.

http://www.youtube.com/watch?v=eI2WANLEQ8M

firesoul

Bez łaski, w Kraku też zagrali Wink

Last Axeman

I trza przyznać, że bardzo zgrabnie im wyszedł Wink

Kirk

No dobra.
Już we wrześniu, znaczy się w połowie września, a dokładnie 13 września ukaże się nowa płyta Anioła, która będzie nosić tytuł 'Relentless Retribution'. Grupa zaprezentowała okładkę oraz zapowiada powrót do thrash'owych korzeni. Będzie czy nie i tak CZEKAM!!! Twisted Evil

Last Axeman

Gicior. Nie obrażę się na coś w rodzaju "The Ultra Violence" we współczesnej oprawie Wink

firesoul

Mnie ten kawałek z koncertu średnio przekonał szczerze mówiąc

Meltorm

będzie ogień. ci kolesie nie nagrywają słabych albumów.

KingOdin

Okładka ciekawsza niż to bywało ostatnio Smile

Last Axeman

Last Axeman

Tracklista nówki:

1. Relentless Revolution
2. Claws In So Deep
3. Truce
4. Into The Arms of Righteous Anger
5. River Of Rapture
6. Absence Of Light
7. This Hate
8. Death Of The Meek
9. Opponents At Sides
10. I Chose The Sky
11. Volcanic
12. Where They Lay

Premiera - 3 września.

progmetall · Wysłany: Wto 21:46, 22 Mar 2011 Temat postu:

Ktoś się wybiera na Death Angel do Progresji?

Voltan · Wysłany: Wto 22:18, 22 Mar 2011 Temat postu:

Est · Wysłany: Śro 10:56, 23 Mar 2011 Temat postu:

progmetall

Death Angel - Act III vs The Art Of Dying

Czasami jak słucham The Art Of Dying mam wrażenie ,że to najlepszy album Death Angel.Jest świetny, wielobarwny, enegrgetyczny, dojrzałyi taki swobodny.
Jeśli mowa o swobodnym graniu thrash metalu to Death Angel nigdy nie mieli z tym problemu, ba byli w tym najlepsi. The Art Of Dying nie jest czysto thrashowym krążkiem.
Dużo tu rockowego grania.I ta potrawa wyszła filipińczykom doskonale, jak zwykle zresztą. Potrafią dobrać tak składniki,że słuchacz się nie nudzi, dostaje mocną ognistą muzykę,muzykę
przemyślaną swietnie zagraną i równie znakomicie zaśpiewaną.Dlaczego nie zagrali czysto thrashowo? Odpowiedź jest prosta,najlepszą płytę thrash metalową już nagrali i na imię jej The Act III.
Na Act III nie ma rocka , nie ma nic oprócz thrashu, ale thrashu wyprzedzającego epokę.Jak się okazało nikt do tej pory nie nagrał tak inteligentnej, pełnej fantazji płyty thrashowej jaką jest Act III.
Tam nie ma słabych czy nawet średnich numerów. Od samego poczatku jest znakomicie...szum morza i znakomite riffy otwierają genialne dzieło.
Co odróżnia tą płytę od innych moze bardziej znanych kamieni milowych thrashu? Jak już wspomniałem fantazja, swoboda oraz inteligencja.Nie ma schematów, Death Angel nie idzie na łatwiznę.
Warto wspomnieć o perfekcyjnym wykonaniu, gitary graja równo,wszystko słychać bardzo selektywnie, brzmienie jest zwarte i w 100% thrashowe.
Kompozycje porywają różnorodnością, własnie to jest niesamowite.W tak wydawałoby się ograniczonym gatunku jakim jest thrash zagrać tak różnorodnie to prawdziwa sztuka.Wiekszość zespołów
nagrywała płyty na których kolejne utwory zbytnio nie różniły się jeden od drugiego.
Wielką siłą Death Angel są wokale, tam wszyscy potrafią śpiewać i to dobrze. Mark Osegueda, Rob Cavestany, Andy Galeon, Dennis Pepa.
Act III nie ma słabych punktów, które numery sa najlepsze? Trudno odpowiedzieć, qrwa wszystkie ! Seemingly Endless Time klasyk, Stop z wściekłyp przyspieszeniem na koncu,miniaturowy Veil Of Deception z genialna solówka,The Organization - ten numer to absolutny klasyk, styl Death Angel w 100% . Ogień !!! Discontinued , no co tam się dzieje to przechodzi pojecie, takiej jazdy nie powstydziłby się Dream Theater.
Inne thrashowe zespoły nie są w stanie nagrać takiego numeru. I dodam ,że numer jest thrashowy pełna gębą. Kiedy wydaje się ,że mamy do czynienia z instrumentaną kompozycją nagle wchodzi wokal,zwolnienia , solówki Roba i Gusa Pepy, znakomita perka Galeona.Miazga !!! Riffy niedostępne nawet dla tych wielkich thrashu.
A Room With A View napisze tylko,że to najlepsza ballada thrashowa. Wokale, solówki, powalają.Stagnant mocno od poczatku i dużo zamieszania, znowu wyborne danie.Ex -Tc co tu pisać kolejny klasyk:) ze znakomitym solem.Szybki porywający kawałek, który na koncertach wypada genialnie !!! I tak dochodzimy do końca trwajacej 45 minut płyty , tylko? nie do wiary, tyle tu się dzieje i zawarte to zostało w 45 minutach.
Disturbing The Peace wokale niczym karabin maszynowy, oj dużo tekstu mu napisał Rob. szukam słabej nuty na tej płycie i mam problem...
Kiedy wydaje się ,że najlepsze juz za nami dostajemy na koniec ...Falling Asleep - pozytywka i po niej potężne bębny z kroczącym basem Dennisa Pepy.Kolejna rzecz -chórki Death Angel nie ma sobie równych.
Nie są to jakies banalne wycia tylko znakomicie pomyslane wstawki.Pozytywka konczy dzieło.
Wracając do The Art Of Dying , nie jest to Act III part 2 i dobrze, muzycy nie musieli już nic udowadniać Pokazali,że potrafią zagrać z pełnym luzem z radochą.Jak dojrzały to zespół słychać choćby w The Devil Incarnate ,Never Me czy World to the Wise.Pozytywy jakie wypływają z bardziej "luźnej" czy mniej thrashowej struktury płyty to solówki - słychac je znacznie lepiej niż na Act III i są genialne!
Bardzo podoba mi sie brzmienie, nie jest takie standardowe. Zreszta każda płyta Death Angel brzmi inaczej i jest inna,a jednak zawsze wiemy ,że to grają filipińczycy.
Na The Art Of Dying śpiewa zarówno Mark jak i Andy Galeon w utworze Spirit,nawet Dennis Pepa zaśpiewał jeden numer Land Of Blood..
Jak to mają w zwyczaju wisienkę na torcie zwsze umieszczą w postaci ostatniego numeru. Tak jest i tu. World to the Wise to ballada o niesamowitym ładunku pozytywnej energii. Zaspiewana przez Roba Cavestany
porywa kapitalnymi solówkami.Jest tak dojrzała jak dojrzeli kilkunastoletni chłopcy ,którzy z taką pasja nagrali The Ultra-Violence.

Moongleam

oj, ale sie rozpisales. ja bym to inaczej ujal, mniej wiecej tak: obie plyty zarypiste w morde, the art of dying chyba minimalnie lepsza, widzialem X razy. Smile