Power of Metal

Katar

no chodzi mi o to, że częściej kapele zmieniają wokalistów bo Ci sa do d... niż odwrotnie ... potem solo kariera i zazwyczaj upadek - zespół to zespól od poczatku - jedni graja dla kasy , a czasem inni dla tego aby TO robić razem z kumplami ...

a co sądzisz o takim : "Foreverdark Woods" - taki klimat Bathory mi pasuje własnie, gdzie Q jeszcze daje dla mnie radę Laughing

Oenologist

Foreverdark mnie nieco drażni tymi piszczałkami, ale generalnie na Nordlandach jest trochę absolutnie genialnych kawałków: The Land czy The Wheel Of Sun. Masakra.

Edit. pomyliłem kawałki, Foreverdark oczywiście bomba.

Katar

Oenologist

Katar

masz u mnie kolejkę !!!!

Gość

Katar, prawdziwy normański wojownik z ciebie!

a CROM znasz? następca Bathory, ale wokalista dla odmiany umie śpiewać :>
najnowsza płyta - Vengeance, poleca sam miszcz!

Meltorm

Oenologist

Meltorm

Z Venom nie było tak źle, a gitarzysta to nawet nieźle pomykał tylko oni mieli cholernie olewczy stosunek do tego. Poza tym oni banalne rzeczy grali.

Oenologist

Meltorm

Tak, ale równa gra obowiązuje wszystkich, kurcze no Smile

Cały zespół gra dobrze a jakiś jeden im psuje robote bo nie potrafi no to albo go wypierdzielasz i wstawiasz lepszego albo ma się poprawić chłopak bo tak to nawet płyty nie nagra bo sobie nie poradzi. Ty się mądrzysz bo w ArmadzieDziada całkiem dobrze sobie poradziłeś Wink

Oenologist

Last Axeman

Jeśli miałbym wybrać najlepszy album Bathory to wskazałbym na "Blood Fire Death" (choć nie słyszałem wszystkich). Znajduje się na nim wciąż dużo szybkiego, gitarowego, ekstremalnego uderzenia, ale zarazem coraz mocniej dochodzi do głosu epicki, wikiński klimat, który w genialnej kompozycji tytułowej, niemniej świetnej "A Fine Day to Die" czy intrze "Odens Ride Over Nordland" wybija się już na pierwszy plan. W porównaniu z poprzednimi albumami Szweda ten wydaje się być bardziej przemyślany, a brzmienie, mimo obowiązkowej surowizny, znacznie lepsze i pełniejsze. "Blood Fire Death" to swoista przejściówka między pierwszymi wyziewami, a późniejszymi eposami. Wszystko jednak świetnie się tu zazębia, nie wywołując w żadnym momencie wrażenia niespójności. Na drugim stopniu podium postawiłbym "Hammerheart" - wiadoma sprawa - tu już wikingowie, Valhalla i drakkary pełną gębą Wink

I mimo, że czysty wokal Quorthona do najlepszych nie należy to w takiej, zanurzonej w epickiej atmosferze muzyce odnajduje się bardzo dobrze. Znakomite, długie, kroczące eposy w rodzaju "Shores in Flames" czy "One Road to Asa Bay", wypełnione wciąż ciężkimi, choć już zdecydowanie mniej niż dawniej, masywnymi riffami urzekają wprost niesamowicie. Reszta utworów nie odstaje, a całość dopełnia piękna, spokojna, nostalgiczna pieśń - "Song To Hall Up High" - tutaj klimat średniowiecznych, wikińskich osad jest wręcz namacalny.
Przyznaje bez bicia, że długo zabierałem się za twórczość tego "zespołu", niemały kawałek czasu zajęło mi też żeby siąść w końcu na spokojnie i wgłębić się w tę muzę. Udało mi się to dopiero stosunkowo niedawno Wink

Ale lepiej późno niż wcale.
Pierwsze albumy lubię choć na do padania na kolana daleko. Niektóre wczesne kawałki to jeszcze jakby trochę gonitwa na oślep. Nawet one mają jednak swój urok. Z późniejszych - "Twilight of the Gods" stawiam niedaleko za "Hammerheart". Wciaż nie miałem okazji zapoznać się z "Requiem", "Octagon" oraz obiema częściami "Nordland". "Destroyer of Worlds" zakupiłem niedługo po premierze, ale niespecjalnie mnie on przekonał. Od tamtej pory nie przypominam sobie żebym go włączył choć raz:/ Obecnie jestem na etapie obwąchiwania "Blood on Ice", który mimo nie najlepszego brzmienia werbla, po kilku obrotach zapowiada się bardzo dobrze.

progmetall

|Eee , no nie zgadzam się . Najlepsza płyta BATHORY to Under The Sign Of The Black Mark. Takie numery jak Woman Of Dark Desires , Call From The Grave , Enter The Eternel Fire czy 13 Candles to czyste piękno!
Blood Fire Death to płyta bardzo nierówna - wybijają się głównie tytułowy oraz A Fine Day To Die , reszta jest o wiele słabsza.

Oenologist