Power of Metal

firesoul

Dobra, nie chce mi się pisać wstępniaka a temat powinien być więc po najmniejszej linii oporu zagajenie przeniesione z playlisty Smile

pan_Heathen

firesoul

pan_Heathen

pan_Heathen

Sacred Payhways ma jeszcze lepszą okładkę Smile

Voltan

SwordMaster

Wypadałoby coś skrobnąć, skoro już podjudzony przeze mnie Ognisty założył temat. Tylko, że poczuwając się nawet do roli prowodyra nie za bardzo wiem o czym pisać. Czuję się jednakoż lekko usprawiedliwiony, gdyż Ognisty też za bardzo nie wiedział o czym. Posunę się więc do szatańskiego wybiegu i zacytuję tu autora tematu (i autora postów roku co drugi post) posługując się jego wstępniakiem z innego tematu - o dziwo, albo i nie dziwo - wspasowującym się idealnie w sens tego co chciałbym Wam przekazać:

tu cytat:

"Przyznaję, że Artension nie należy do grona zespołów, o których wiem wszystko czy choćby sporo, a nawet tak sobie średnio dużo. Posunąłbym się nawet do stwierdzenia, że mam na ich temat tyle informacji że mógłbym stan mojej wiedzy określić jako mizerny ze wskazaniem na bardziej mizerny niż mniej mizerny czyli właściwie zbliżony do zera. Jednak nie do zera absolutnego gdyż znam tytuł, okładkę oraz zawartość ich jednego krążka."

…koniec cytatu. Sorry Fire za tą trawestację. green

Po części rozumiem Ogniodusznego, wszelkie moje próby ogarnięcia analizą przez słowo pisane, muzyki zawartej na jedynym znanym mi krążku Artension, muszą być na razie skazane na niepowodzenie. Jak stwierdził król Dezmod zaglądając do nocnika: ”Rozum nie jest w stanie tego ogarnąć”. Zasiadałem kilka razy próbując wykrzesać z siebie jakieś przemyślenia, konkluzje i inne takie mądre duperele, ale jakby mnie kto posadził jak małpę przed klawiaturą po lekturze Hamleta i kazał go napisać jeszcze raz. I tak stukam jak ta małpa, może coś tam wyjdzie.

Jak Ognisty pisał lakonicznie: Artyzm i Piękno. Ja dodam, że to Wielka Moc Przyciągania. Ciśnie się na usta – sorry, na klawisze – wyświechtane, nadużywane i nie lubiane przeze mnie słowo „ambitna”. Ale nie mam w tym przypadku dla niego zamiennika. Dużo ostatnio słuchałem Forces of Nature, ale wciąż mam wrażenie, że jej nie znam, choć przecież nie jest to wcale jakaś strasznie trudna muzyka. Z początku drażnił mnie wokalista, trochę irytowała – rozpasanego na nowoczesnych produkcjach – realizacja, tracąca czymś archaicznym, a przecież doskonale czytelna i przestrzenna. Rzecz oczywista – to są doskonale przemyślane kompozycje – takie a nie inne i tak mają wyglądać.

Nie wiem czy zrobię dobrze, ale zrobię - i proszę się tym nie sugerować broń Boże, lub Szatanie, lub Krisnho itd.. Uwaga, to będzie ANALOGIA. Otóż przypomina mi się zespół Narnia z pierwszych płyt – to tylko ANALOGIA – liczący się zespół z innej trochę półki, doceniany za artyzm właśnie, ale stojący nieco z boku obok głównego nurtu, „ambitny”, brzmiący w podobny, archaiczny sposób i grający w podobnym, niemrawym tonie. No właśnie, ta niemrawość przywołuje we mnie te ANALOGIE. Kawałki spokojniejsze na Forces of Nature przemówiły do mnie najpierw. Teraz oczywiście cały album do mnie przemawia, ale ta artystycznie niemrawa pewność siebie była wprost uderzająca.

Tak czytam, co ja tu napisałem i jak zwykle widzę, że nic mądrego. No to na zakończenie dodam, że oprócz kawałków wymienionych przez Ognistego do moich faworytów doliczam „Shape Shifter”, który… jest w sumie grunge’owy Wink

Moongleam

kurcze, nie znam. postaram sie jak najszybciej zapoznac, ale playliste to ja juz mam ustalona do wrzesnia.

firesoul

Przegryzłem się przez Machine i nadzieja że wyłapię w tym albumie coś równie magnetycznego jak w Forces uleciała niestety chyba bezpowrotnie. Płyta nie jest zła ale nie ma ani jednego utworu wywołującego ciarki, porywającego od początku do końca i wymuszającego słuchanie i słuchanie w kółko... Jasne, popisy Kuprija i jego klawiszowo-gitarowe pojedynki ze Staffelbachem mogą robić wrażenie ale niestety w tej wirtuozerii ucieka gdzieś klimat, którego w kompozycjach jest tyle co kot napłakał. Przaśne, neoklasyczne pitolenie zdecydowanie nie wychodziło Artension na dobre bo najlepsze numery to znów te, w których ono nie występuje. Choćby zamykających krążek The Loser Never Wins I See Through Your Disguise, w których całkiem zgrabnie Kuprij na swój charakterystyczny sposób składa pokłon Tęczy i Purpurze. Także West ze swoim ciepłym, lirycznym głosem po raz kolejny najlepiej sprawdził się w spokojniejszych numerach typu Mother Earth czy Time Goes Slowly By. To te lepsze ale jak już wspomniałem, na pewno dalekie od wybitnych kompozycje. Reszta niestety nadaje się do natychmiastowego odsiania

SwordMaster

A mi z kolei Machine się dość nawet podoba, w sensie takim, że dwa kawałki - "The Way" oraz "I See Through Your Disguises" - nie mogły mi wyjść długo z czaszki a reszta trzyma jeszcze poziom, choć z klimatem jest jak piszesz - już nie taki ja na FoN. Niemniej oba krążki młóciłem najwięcej z ich dyskografii.

firesoul

The Way rzeczywiście nawet fajny ale numery typu Madness Calling, Wings Of War czy Evolution In Reverse dla mnie totalne mydliny i zapchajdziury. No i z drugiej strony brak jakiegoś, jednego choćby, równoważącego to killera. Mimo wszystko nie mam zbyt dobrych skojarzeń z tym krążkiem

Moongleam

wysluchalem 3 kawalkow i kupilem sobie machine (za 10zl z wysylka).

firesoul

To teraz bez słuchania kup sobie Forces Of Nature

Moongleam

na razie wystarczy. niby sa z ameryki, ale jakos tego nie czuje w muzyce. parapet mnie troche drazni.

SwordMaster

parapet to tam jest clue. jak przyswoisz parapet, przyswoisz kapelę. Cool