Power of Metal

firesoul

1. Forced to Rock
2. A March for the Sick
3. From Soulless to Shattered (Art in Dying)
4. Beyond Forlorn
5. The Ten of Swords
6. Closer to Cold
7. Sick Perfection
8. Half Past Corpse O'Clock
9. Escape Artist
10. Sable Rising

Bonusy:
11. A Pound Of Flesh (For The Hell Of It)
12. The Lake (KING DIAMOND cover)

Premiera 9 lutego, jeden nowy numer do posłuchania na [link widoczny dla zalogowanych] no i od razu zaskoczenie bo jest dość... powermetalowo. W każdym razie w niczym nie przypomina to pogiętego klimatu We Are The Nightmare.
Mnie się sofciarsko-pedalskie Beyond Forlorn naturalnie bardzo podoba i niezmiennie liczę na płytę roku (jedną z kilku oczywiście)

pan_Heathen

Do tej pory nie było mi po drodze z Arsis, ale skoro zespół ten został umieszczony na liscie najlepszych płyt dekady speców z Decibela, jedynie słusznym nośniku prawdy, na którym jest kilka baboli, ale ogólnie rozumiem i doceniam zamysł, to znaczy, że będę musiał tego zacząć słuchać. Tak więc na pewno obczaję.

firesoul

No bo to właśnie chyba jeden z tych baboli

Last Axeman

Co nie zmienia faktu, że panowie młócą bardzo dobrą muzę i każdy zwolennik MDM powinien się z nią zapoznać.

firesoul

To oczywiście nie podlega frekwencji green

firesoul

Kamilbolt

Posłuchałem se i całkiem to niezłe, ale na dłuższą metę monotonne.

Last Axeman

firesoul

Tak naprawdę tylko na We Are The Nightmare. Debiut to klasyczny MDM a United In Regret bardziej zróżnicowany ale technicznym MDM też bym go nie nazwał

progmetall

Last Axeman

firesoul

Na dwóch pierwszych płytach tego techniczenia jest jak dla mnie za stanowczo mało żeby ich podpiąć pod technical melodic death (co oczywiście nie jest żadnym zarzutem bo obie są rewelacyjne). Z resztą nieistotne. Istotne jest natomiast, że żeby zasłużyć sobie na taką etykietkę trzeba być z Kanady i to jest, że tak powiem, aksjomat Wink

firesoul

Przesłuchałem kilka razy i na razie niestety nie mam za wiele dobrego do powiedzenia o tej płycie. Nijaki i pozbawiony wyrazu heavy-MDM (?). Ciekawsze fragmenty do policzenia na palcach jednej ręki.

Last Axeman

Mnie się podoba. Umelodyjnienie mi nie przeszkadza. Razić może co najwyżej zbyt duże podobieństwo poszczególnych utworów do siebie, przez co trudno wyróżnić motywy/ kawałki. Słucha się jednak przyjemnie.

Last Axeman

Słucha mi się tego trochę jak ostatnich wydawnictw Children of Bodom, tyle że tu nie ma parapetu i jest nieco agresywniej Wink

A że lubię to mniej neoklasyczne, ale za to mocniejsze CoB, to piłuję "Starve for the Devil" z przyjemnością.