Power of Metal

Est · Wysłany: Wto 16:31, 15 Mar 2011 Temat postu:

Tak, tak. To chyba jedyny rpg (poza h&s) poza Arcanum i Baldurs Gate, który mnie wciągnął na tyle, że grę po jednokrotnym przejściu chciałem przechodzić jeszcze raz. U mnie to wręcz fenomen, bo częściej bywa tak, że grę zaczynam i nie kończę Wink

(w 90% przypadków)

SwordMaster · Wysłany: Wto 16:39, 15 Mar 2011 Temat postu:

Bartek (BD) · Wysłany: Wto 20:41, 15 Mar 2011 Temat postu:

Dragon Age 2

Hm, jedynkę przeszedłem, lubię. Dwójka jest nierówna. Świetne pomysły przeplatają się z kiepskimi. Pod względem fabularnym: jestem już w drugim rozdziale (są trzy) i jeszcze ani razu nie było mowy o ratowaniu świata. Do uratowania jest za to miasto, w którym toczy się większość (95%) akcji.

piciu6

czytaliscie ? przebieracie nerwowo odnóżami ?
[link widoczny dla zalogowanych]

SwordMaster

nie przebieram. marketing i recenzje na zamówienie. jak promosy dla serwisów metalowych green

wiedźmina 1 przeszedłem miesiąc temu. nie było złe, ale żadnej podniety. wiele hasełek okazało się było napompowanych, stąd też i na 2 nie czekam z wypiekami na dupie.
A w ogóle dzisiaj już nie robi się dobrych rpg. Masówka i rynek konsolowy zdeptały esencję tego gatunku, erpegi wymarły jak złote smoki.

piciu6

bogusz powiedział ,że się nie znasz green

SwordMaster

no wiesz, ja już z tych, którzy każde zdanie mogą zaczynać od : "za moich czasów", hehe. erpegi tych czasów mi nie pasują. no, ale na rozkładzie mam niedługo mass effect.

piciu6

no ja się nie podejmuję dyskusji w ogóle ,bo jedyne w co grałem to MDK na jabłuszku , a mój Bugi jest nowym pokoleniem i właśnie wrócił osikany nowym plakatem i recenzjami itp . , więc ja mu mówię ,że chłopaki metalowe się znadzą green

,no i on ciekaw wielce opinii, ripostę poznałeś green

SwordMaster

Ja wiem, że nie mam czasu. Ja wiem, że nie mogę grać w gry bardziej czasochłonne od sapera. Ja wiem, że na Port Royale pozwoliłem sobie bo odejść i wrócić można do niej w każdej turze, tfu, chwili. Ja wiem, że nie wolno mi nawet usiąść koło kogoś kto mówi, że grał w Football Manager.

Wiem również, że mam dużo zaległości w RPG - np. KotOR. Wiem, że zrobiłem bardzo źle, że zainstalowałem wczoraj. Wiem, że będę chodził jeszcze bardziej niewyspany niż dotąd. Nie wiem tylko, czy to w ogóle możliwe.

Greebo

Oj od KotORa się ciężko oderwać.

SwordMaster

SwordMaster

Wizardry 8.

Jedna z ostatnich, jak nie ostatnia gra będąca przedstawicielem wymierającego gatunku RPG. Cholernie długa, cholernie trudna i cholernie surowa - mimo 3D, który wtedy stawał się powoli trendem..
Wizardry to długa seria, seria sięgająca początków komputerów ośmiobitowych. Seria tak długa, że nawet ja nie pamiętam początków. Owszem, przemykały mi gdzieś kiedyś dyskietki z pierwszymi Wizardrami, jednak musiałem być najwidoczniej zajęty seriami Krynn albo innymi Beholderami. Duże znaczenie miał też pewnie fakt, że wszystkie Wizardry miały słabą oprawę wizualną, nawet jak na swoje czasy. Oznacza to ni mniej ni więcej, że grając w pierwsze z nich trzeba było być niezłym hardkorowcem. Grałem trochę w 6 i dość dużo w 7, ale obu nie przeszedłem w sumie. Wizardry to ciekawe uniwersum, w którym elementy fantasy przeplatają się z s-f, co nie każdemu musi się podobać (podobnie jest z Might&Magic). Dużo ras, planet, światów…

W8, jak wspominałem, ubrana jest w nowoczesne szaty 3D. To 3D już w momencie wydania nie było rewelacyjne (rok później premierę miał np. Morrowind).

Najważniejsze było jednak co innego:

1. Otwarty świat. Scenariusz możesz zrealizować na kilka sposobów przemierzając całą mapę bez granic.
2. Multum profesji, ras, przedmiotów, czarów i tp. System rozwoju podobny do zastosowanego później w Morrowindzie pod tym względem, że rozwijają się te cechy, których używasz. Naprawdę wyraziści bohaterowie (i BN-i) tworzący drużynę. Ich komentarze wynikające z profesji, rasy, czy poglądu na świat, tworzą dobre tło. To nie tylko zbiór statystyk i portret
3. Turowy system walki. Uwielbiam w grach ten sposób taktycznego rozgrywania starć. Zwolennicy ćwiczenia palca wskazującego nie będą zachwyceni.
4. Ukryte miejsca (labirynty).
5. Nic za rączkę I - Hasła. Pojawia się ich kilka w trakcie gry, mogą to być zagadki, które dają bonusy albo po prostu otwierają drzwi. Żadne hasło nie jest wzięte z kosmosu, każde można rozgryźć i każde jest jak najbardziej logiczne. Bez odpowiedzi na niektóre hasła nie przejdzie się gry.
6. Nic za rączkę II - Use Item. Gra jest pod tym względem trudna, że wymaga dość wielu działań z gier typu adventure; użyj przedmiot na czymś innym albo daj go komuś.
7. Nic za rączkę III - Dialogi. W wielu sytuacjach, aby popchnąć fabułę do przodu wymagane jest kierowanie dialogami, wpisywanie odpowiednich tematów do opcji dialogowych. To wszystko wynika oczywiście z fabuły i akcji, nie ma tu nic nielogicznego, jednak trzeba być uważnym i pomyśleć w czasie rozmowy. Nie ma dialogów typu:
• „lubię cię”,
• „nie lubię cię”,
• „do zobaczenia”
…a ty wybierasz jedną z możliwości.

Tak, pod tym względem – a zwłaszcza trzema ostatnimi - gra nie umila rozgrywki. To ewidentna spuścizna przeszłości.

W tej grze ewidentnie czuć, że robiona jest oldskulowo. Razić może „taki sobie” interfejs, asceza świata oraz zbyt wiele walk. Z tymi walkami to lekka przeginka; nie dość, że każdą trzeba rozegrać taktycznie, co jest fajne, jednak niekiedy nie da się przejść „szybko” do potrzebnej lokacji, co źle wpływa na ogólną narrację i płynność. No ale to także element nie umilający rozgrywki. W Krynn i o wiele późniejszych Baldurach także było w sumie srogo jeśli chodzi o ten istotny element RPG.

Żałuję, że odkładałem granie w W8 na tak długo. Dziś nie mam już tyle pasji ani czasu by zgłębiać takie gry i dać się pochłaniać na wiele tygodni. Nie mogę już sobie po prostu na to pozwolić. Gra jest zakurwista w swojej surowej oprawie i nielekkiej rozgrywce. Pamiętam, że miałem swego czasu zgranego od kumpla Morrowinda, Neverwinter Nights, M&M 8 i Wizardry 8 właśnie. Szkoda, że nie zagrałem w to wszystko w odwrotnej kolejności niż tu wymieniłem.

Wizardry 8 zamknął pewien etap w grach cRPG. W tym samym roku wyszedł Gothic, rok później Morrowind a po nim KOTOR. To już była inna jakość i choć Morrowind bronił się – i broni – innymi walorami, to jednak Gothicowo-Morrkowy kanon został wyznaczony na długo.

Weresso The Infallible

Oj tak, Wizardry 8 to prześwietna gra. Ilość czasu, jaki spędziłem na kreacji drużyny sięgała kilku godzin, ale zabawa była przednia już wtedy Smile

Sama gra jest absolutnie zajebista, wali oldschoolem na kilometr - i dobrze! Walki wymagające ale z dobrą drużyną można wymiatać. Podoba mi się magia (sporo ciekawych czarów, ciekawy przyrost many i podział na many różnych szkół), najbardziej jednak podoba mi się Gadgeteer - obok krasnoluda-rewolwerowca, którego stworzyłem sobie w Arcanum jest to chyba najlepsza postać, jaką prowadziłem w jakimkolwiek erpegu. Świat, dialogi, walka, możliwości rozwoju drużyny - miodzio. Właściwie to już od dawna planuję drugie przejście lepiej przemyślaną drużyną (teraz to już nie wiem czy tak lepiej, grałem bardzo dawno) i w końcu się zabiorę. Generalnie ta gra plasuje się w mojej klasyfikacji w drugim "rzędzie" wraz z grami typu Arcanum, Vampire the Masquerade Bloodlines czy Deus Ex - czyli erpegi bardzo, bardzo dobre (pierwszy rząd - Planescape, KotOR, Fallout - czyli arcydzieła).

SwordMaster

Weresso The Infallible