Power of Metal

pan_Heathen

Ciekawą masz definicję męskiego wokalu. Wiesz co, ja jako facet jakos nie przepadam za zmysłowym głosem takiego Eddiego Veddera. Wiadomo, jak działa na kobiety. Na mnie jakoś działa drażniąco. Ale wiesz, ty masz swoją wrażliwość...

Z kolei darcie ryja na całego takich wokalistów jak Sammet czy Hansen, Nie mówiąc juz o niższych wokalach takich jak Sielck czy Lande jest niemęskie... doprawdy dziwny jest teeeen, świaaaat na forum.....

Last Axeman

Raf

jaqb

pan_Heathen

jak tam chcesz, wolisz tkliwy, uczuciowy, zmysłowy męski głos na tle gitarowego plumkania, niż porządne zdarcie ryja na tle popierdalających riffów i perki - Twoja brocha. Naprawdę mocne darcie japy wymusza wyższe dzwięki z gardła, tak to już działa. Nie dla każdego jest to przystepne, ale jest obecne od zawsze w metalu. Ozzy miał wysoki głos, Halford falset, Dickinson wył jak syrena. Twoja brocha, ale przynajmniej nie próbuj robić z grungeowych wzorców płaczków męskiego wokalu, bo zaczynamy tarzać się w grotesce. Uważam, że słuchanie grungea jest znacznie bardziej homoseksualne niz powerku.

jaqb

pan_Heathen

ta, jasne. Choc pewnie wierzysz w to co piszesz, po prostu dla ciebie takie śpiewanie jak tu:
http://www.youtube.com/watch?v=BXISm3JjYU0&feature=related

to też szczyt męskości Wink

evildead

jaqb

Z braku lepszych określeń nazwałbym to "wokalem środka", nie wiem co to znaczy męskie śpiewanie bo idąc tym tokiem rozumowanie najbardziej męski jest growling Wink

Męska/niemęska może być co najwyżej barwa głosu, i w przypadku Veddera ta pierwsza opcja jest zdecydowanie bliższa prawdzie.

Oenologist

Raf

Last Axeman

Już bardziej absurdalnego kryterium wartości niż poziom męskości w danym gatunku nie mogliście obrać green

Powerowi wokaliści śpiewają zupełnie inaczej niż grunge'owi. To fakt nie podważalny. Ci pierwsi na ogół pieją w wysokich rejestrach, ci drudzy z kolei zadowalają się średnim pasmem. Neo power opiera się przede wszystkim na szybkich utworach, nierzadko zawierających sporą ilość solowych popisów gitarowych i klawiszowych oraz neoklasyczne ozdobniki. To wszystko opakowane jest przeważnie w mocno wygładzone brzmienie, wręcz sterylne, bardzo przy tym selektywne. Wbrew pozorom kompozycje neo powerowe zawierają dość solidny pazur, choć na ogół jest on przytępiony przez bardzo mocno wyeksponowane melodie. W każdym razie jest to na pewno muza dynamiczna, przy której spokojnie można sobie potupać nóżką czy też pokiwać łepetyną. Grunge z kolei opiera się głównie na średnich tempach, serwując muzykę wywodzącą się z hard rocka lat 70tych, tyle że nieco uproszczoną i pozbawioną w większości przypadków, rozimprowizowanych popisów solowych (gitarowych i klawiszowych), które stosowało wiele zespołów tamtego okresu. Brzmienie jest zwykle surowe i mocno przybrudzone, co nadaje całości na pewno bardziej undergroundowego szlifu, choć jest mniej niż w przypadku zespołów neo powerowych selektywne. Grunge to naćpane "bujanie", neo power to gonitwa Wink

Dwa diametralnie różne gatunki gitarowego grania. Czy możliwe jest OBIEKTYWNE wykazanie wyższości jednego nad drugim? Czy możliwe jest OBIEKTYWNE udowodnienie, że np. grunge jest muzyką wartościową i godną uwagi, a neo power nie? Moim zdaniem nie jest możliwe. A licytacja, który gatunek jest bardziej "męski" od drugiego jest bezsensowna. Przecież to nie o to chodzi. Nie wiem jak wy, ale ja zupełnie nie potrzebuje podbudowywać swojej męskości za pomocą rzekomo bardziej męskiej muzyki Laughing

Nie ma ona z orientacją czy też poziomem testosteronu nic wspólnego. Dlatego też proponuje w końcu zacząć rozmawiać poważnie skupiając się na argumentach czysto muzycznych Wink

Raf

Raf