Power of Metal

Est

A tymczasem do sieci trafił nowy klip Iron Maiden nagrany do numeru "Stratego":
https://www.youtube.com/watch?v=Jm-cfUlyn84

KingOdin

Oenologist

Bo to rozwiązanie jest tylko po to żeby im sprawić radość i może zeby ciekawie to wyglądało na scenie. Możliwe jest ze maja totalnie w dupie jak odbierają to fani, jak fani odbierają ich muzykę, płyty, zespół, Gersa. Dobrzy koledzy, honorowe chłopaki, nawet w piłeczkę zagrają. Ja tam wole sobie SIT i SSOASS zapuścić.

pan_Heathen

ja tez to tak widze. To kwestia raczej towarzyska niz muzyczna, te 3 gitary. Mnie to nie przeszkadza, moze i dobrze, ze tego nie słychac, kakofonia by była.

progmetall

Gers na scenie zachowuje się jak klaun, gdybym chciał się pośmiać poszedłbym do cyrku.

KingOdin

Po kolejnych obrotach moja ocena się nie zmieniła. Dalej uważam, że jest to najsłabszy album Ironów. Niby źle się tego nie słucha, początek tytułowego fajny, w The Writing On The Wall jest fajna ironowa melodyjka i bardzo dobre partie solowe, w Lost In a Lost World podoba mi się riff. Ale to są tylko mikrokawałki z całej płyty. Poza nimi jest tylko dłużyzna bez celu.

Gdyby dali 4-5 utworów w stylu The Writing (czyli z fajnym nośnym riffem, dobrym refrenem, fajną melodią i TAKIMI solówkami a to wszystko trwające 4-6 min) oraz 3-4 utwory dłuższe, to byłoby znacznie lepiej. Wiem, że to tylko takie gdybanie, ale czemu nie pogdybać Wink

Oenologist

No to gdybamy:

Jest rok 2029. Seniorzy z Iron Maiden po zrezygnowaniu z koncertowania z powodów co by to nie mówić zdrowotnych wydają swój pożegnalny album zrealizowany przy użyciu środków i technologii przy których hologram Dio, pożegnalna trasa KISS i dyskografia Lady Gagi bledną. Album ten - The Beast Within The Beast - okazuje się być ich najlepszym, syntezą momentów definiujących ten zespół, kopią kopii kopii tak perfekcyjną że tworzacą nowa jakość. Środki i technologie użyte do stworzenia tego albumu zostają udostępnione jako open-source co umożliwi powstanie setek regionalnych wersji Iron Maiden w każdym kraju i mieście. Iron Maiden, już na emeryturze, nie przestaje być największym zespołem metalowym świata.

KingOdin

Pewnie dużo się nie pomyliłeś Wink

Wracając do teraźniejszości, słucham sobie The X Factor i jaka szkoda, że żaden długi utwór na Senjutsu nie ma takiego powera jak "Sign Of The Cross". A też przecież należy do kategorii przydługich numerów.

Nie śledzę za bardzo recenzji od ładnych paru lat, ani się nimi nie sugerowałem nigdy. Niemniej z poniższą zgadzam się w 100%:
[link widoczny dla zalogowanych]

Kubeusz

Odświeżyłem sobie albumy nowej Dziewicy, posłuchałem parę razy nówki na raty i stwierdzam, że to najnudniejszy i najsłabszy ich album. Po wielu odsłuchach przekonałem się trochę to The Books Of Souls, ale Spinjitsu sprawia po prostu wrażenie takiej "muzyki tła". Zaczyna się fajnie, tytułowy to zdecydowanie jeden z lepszych numerów na płycie, ale jako opener heavy metalowego albumu? Bitch please, niby potem jest Stratego, ale chwilę po tym jak się kończy kompletnie o nim nie pamiętam. The Writing On The Wall ma super solo a potem niestety wpadamy na mieliznę. Lost In A Lost World ma tak irytujący refren, że kurwica mnie łapie. Days Of Future Past ma fajne intro i to tyle, ostatni numer za to jest totalnie nijaki. Drugi cd wcale nie lepszy, Darkest Hour całkiem daje radę, poodbnie jak Death Of The Celts, przy czym ten drugi cierpi na to samo co The Legacy. Wpierdolenie dożynek do całkiem zacnego numeru, nosz kurwa. Po prostu w piątej minucie okazuje się że wśród Stonehange stoi Harris z ekipą i trzymają słomianą parę prezydencką bo wiocha musi być, nie jest to co prawda tak irytujące jak we wspomnianym The Legacy które jest lepszy niż całego to Ninjago, ale mimo wszystko. O The Parchment nic nie napiszę bo nic nie pamiętam, za to Hell On Earth brzmiał lepiej, ale nie chce mi się już do niego wracać. W przypływie nudy ew za parę lat jak Ironi zapowiedzą trzypłytowy album pewnie posłucham znów, albo jak będę miał 60 lat.

wsk

posłuchałem, nie jest źle ale generalnie najsłabszy ich album.Najbardziej jestem zadziwiony utworem The Parchment ciągnie się niemiłosiernie ale miłe zaskoczenie w dziesiątej minucie,to przyspieszenie i solóweczka jak by tak tą końcówkę odciąć trochę rozbudować tak do 4-5 minut i dodać tekst mógłby być fajny utwór Smile

KingOdin

To jest przepis na ulepszenie większości ich utworów co najmniej od AMOLAD Wink

progmetall

Wiem co mie wkurza w tej płycie, folkowe naleciałości ( Death On The Celts, The Writing on the Wall, Time Machine
Zdecydowanie najlepszy na płycie jest Hell On Earth - dobra linia wokalna, no i kompozycja ciekawa, The Parchment też mógłby być taki dobry,ale za mało tam treści i słabszy wokalnie, w zasadzie rozkręca się pod sam koniec.
Stratego jest dobry, choć nic odkrywczego klasyczna Maidenowa galopada, ale pod koniec jest ciekawa zmiana tempa, szkoda,że taka krótka.
Na koniec taka mała konkluzja - panie Harris przestań pan próbować grać metal progresywny, bo to nie wychodzi. Długie numery nie zawsze stanowią o progresywnym stylu patrz Perfect Symmetry, gdzie płyta trwa 42 minuty.
Nie znaczy,że nie umie pan nagrać długiego rozbudowanego numeru, bo takie są ( Rime of the Ancient Mariner13:45, Seventh Son of a Seventh Son9:53, When the Wild Wind Blows10:59, To Tame a Land7:24.

progmetall

Sporo marudzenia jest na tą płytę, ale też są zachwyty ?
Maideni nagrali od 1980 roku 5 znakomitych płyt ROK PO ROKU !, do tego wielkie trasy koncertowe. Później co dwa lata Somewhere.. i 7 syn, spadek formy przyszedł dopiero w 1990 na No Prayer For The Dying.
Kto teraz nagrywa rok po roku tak dobre albumy i jeździ w takie ogromne trasy.
Nikt.

piciu6

Prog, ale minęło 30 lat, co Ty porównujesz?