Power of Metal

SwordMaster

co do genesis to ja będę ostrożny bo znam ich na pól gwizdka, nawet te mniejsze pół
zapewne chodzi o ogólną wrażeniowość kojarzoną z kilkoma nazwami w pewnym okresie Cool

piciu6

nie wiem co tam Voltan wymysli, bedzie bronił, do krwi ostatniej zapewne, ale brzmienie chórkównie może decydowac o charakterze numeru, Bitelsi 100% to fakt, reszta to wariactwo.. z dużym naciskiem na jarmarczność i australijskie filtry typu np. Unitopia właśnie, szwedzkie ACT, itp.itd. Cool

Voltan

Beatles oczywiście na pierwszym planie, ale Beatlesów każdy kocha przecież, a coś musi nie pasować, skoro nie pasuje Very Happy

https://www.youtube.com/watch?v=ZXqSEw3H_PI

piciu6

tu mnie zgasiłeś Cool

to może być przypadek, wszak nasz świat dysku się już dawno zapętlił... Laughing

Voltan

Winylowe wydanie strasznie drogie, bo na 3 płytach....
trudno Wink

Voltan

https://www.youtube.com/watch?v=usaEiWDqIvw

piciu6

cóż dodać, zajebiste.

Voltan

zamówiłem winyle w kolorze "wine red marble" Laughing

piciu6

no ja wezmę cd w dowolnym odciemiu Laughing

buhaj

Ja toże. W Polsce gdzies to można kupić?

Voltan

ja z EMP zamówiłem

buhaj

Też bedę chyba musiał stamtąd chlasnąć

Voltan

cholera, nie ma tego na Spotify, a płyty dostanę dopiero za kilka dni
co teras

edit: poradziłem sobie Wink

robpal

Ojojoj, dobre to!

progmetall

Pokuszę się o trochę więcej niż "zajebiste", "dobre" ...

Long Day/Overture/The Dream - początek znakomity, jest klimat i progresywna jazda całego zespołu,zwłaszcza "Overture" jazda jaką lubię.Później następuje ten nieszczęsny "City Of Destruction" - pop.
Następne trzy numery są fajne,
The Slough dobry instrumental, "Back to The City" nie jest źle, ale znowu popowo,potem mamy fantazję na temat The Beatles/Genesis w utworze "The Way Of The Fool" - nie przepadam za takimi zabiegami, no ale cóż nie ja jestem kompozytorem tej płyty."So Far Gone" - tym razem jest hard rockowo i mamy Deep Purple na popowo.
"Breath Of Angels" - taka sobie ballada,pisał znacznie lepsze rzeczy,na koniec przechodzi w rzewne wycie.
Z tej pierwszej części najciekawsze są zdecydowanie momenty instrumentalne.

Druga część zaczyna się badzo obiecująco od Slave To Your Mind - bardzo dobry numer i klawiszowa jazda,Portnoy świetny,duży plus.
Niestety potem znowu mamy popowe przyśpiewki o zbawieniu...
The Man In The Iron Box - znowu zmiana, wracamy do hard rocka i Purpli,numer dobry...tylko po co? to już było, Neal graj chłopie swoją muzykę.
"The Road Called Home" - bardzo fajny instrumental, jasny punkt płyty.
"Sloth" - poczatek pzywodzi mi na myśl "Animals" - Pink Floyd.
"Freedeom Song" - Maverick, tuptamy na dzikim zachodzie, yeaa...
Dalej jest rzewnie, aż do
The Mask - 1:25 minut czekałem na MUZYKĘ, muzykę jaka mogła być na całym albumie.Tak niewiele potrzeba, tylko pianino i jest kapitalnie,później subtelnie z wokalem i delikatną grą na instrumentach perkusyjnych, poezja.
To jest najlepszy moment na tej płycie,nie jakieś tam westerny,hardrockowe odgrzewańce w kiepskim stylu.
Kolejny numer w którym przewijają się motywy z pierwszej płyty "So Far Gone","City Of Destruction"...,podobny zabieg zrobił REDEMPTION na "This Mortal Coil".W "The Battle" jest super jazda, natomiast kończący płytę "Broken Sky/Long Day" 10-cio minutowe zakończenie, trochę przydługie,rozwleczone,rzewne, w stylu ostatnich dokonań Dream Theater, znaczy słabe.
Reasumując płyta nierówna stylistycznie i kompozycyjnie, bardzo dobrze zagrana z kilkoma znakomitymi fragmentami, niestety niespójna,jakby autor sam nie wiedział w którym kierunku iść,zrobił miks, który może się wielu podobać,ja stawiam poprzeczkę wysoko i jest tylko średnio jak na możliwości Neala Morsea.Szkoda,że nie poszdł w rejony progowej jazdy i klimatów z utworu "The Mask".