Power of Metal

piciu6

melodie są i to całkiem zgrabne, tylko że chwilówki, błyskawicznie rozbijane przez jakieś atonalne tornado Cool

buhaj

No własnie ale ja zawsze wolałem koncert fortepianowy Rachmaninowa (jakikolwiek) niż Pendereckiego. No zobaczy sie. Po drugim przesłuchaniu troche lepiej. Niemniej jednak powietrze troche ze mnie zeszło w stosunku do tego albumu. Może jeszcze to odszczekam. Kto wie Wink

Voltan

Tak jak piciu pisze. Melodie są, wręcz bardzo dobre, tylko w większości nie utrzymują się zbyt długo Wink

Ale chyba nie muszą.
Myślałem, że mam już płytę października, ale teraz to nie wiem Wink

piciu6

tak tylko o wokalu rzucę, że powiedzieć o Carpenterze fenomenalny w odniesieniu do tej płyty to stanowczo za mało .

buhaj

Dzisiaj słucham etapami po 3 utwory. Pierwsza trójka: A New Beginning, Aggrezzor, Darkness Delight "weszła" znakomicie. Świetne kawałki. Teraz odkurzanie pokoju i za 15 min kolejna trójka Wink

pan_Heathen

Tez doszedlem do takiego sposobu słuchania - niezaleznie od Ciebie Wink

Za duzo na jeden raz.

Momentami bardzo słychac ze za gitary odpowiada pan ze Scar Symmetry. Chocby od 4:08 w "Aggrezzor" to brzmi jak żywcem wzięte z "Holographic Universe"

buhaj

Kolejna trójka: Dark To The Bone, Evil Spirit, Married To The Cause słabsza niz pierwsza ale niezła. Za jakiś czas nastepna "dawka".

buhaj

piciu6

Dark To The Bone ma kapitalny motyw, który schowany pod drącym ryja Carpenterem i napierdolem Jarzombka brzmi wręcz złowieszczo .

Voltan

Co do gitar to przede wszystkim w solówkach słychać, kto gra. Bardzo fajny styl, lubię.

buhaj

"Water" co za utwór. Przy nim ma faktycznie dreszcze na plecach.

piciu6

ta płyta mnie przyciąga, odkładam w połowie, żęby odsapnąć, a po parunastu chwilach ponowny atak. Zastanawiałem się wczoraj, czy Zierler zastosował metodę Oldfielda z Dzwonów rurowych, nagrany materiał pociął w pisdu, a potem ponownie zmontował, całkowicie przypadkowo rzecz jasna.
Gwałtowne i częste zmiany dynamiki, tempa, tak mi się skojarzyły. Każdy kolejny odsłuch przynosi coś nowego, w otwieraczu wysmakowaną frażoletę z bujającym się Kelly'm i zajebistym tłem klawiszowym (ok. 3min).
"Agrezzorr" z kolei to harmonie Queenowe, dla odmiany w "You Cant.." z kolei wyłapuję ELO w chórkach. Rozbrykany na otwarciu klasycyzujący "Married To The.." gniecie system monumentalnymi organami ( kościelnymi)
Do tego kapitalna solówka, osadzona mam wrażenie w ramach muzyki klasycznej ( słyszałem uszami wyobrażni w tym miejscu skrzypce ). Najtrudniej przyswajalny jest "Evil Spirit" bardzo filmowy w swoim klimacie ponury, wykrzyczany numer, który Carpenter zaczyna od wejścia w stylu Layne Staley'a, trochę łagodzą to wszystko jak zwykle piękne solówki. Długo będzie trzymać ten album. Jest zajebisty po prostu.

robpal

Pytanie, czy Zierler naprawdę potrzebował 10 lat, żeby go nagrać...

piciu6

robpal

For The Love... skleił szybciej Cool

Zajebista płyta, ale wracam do kangurczyków.