Power of Metal

Karma

Genre Epic Progressive Metal/Epic Doom Metal/Symphonic Metal

I: Introspectus
II: Icarus And I
III: Ardor
IV: Heartburst
V: Indifference Turned Paralysis
VI: The Memory Of Bleeding
VII: Souls In Permafrost
VIII: Searching The Stars
IX: Reminiscence Of Strangers
X: Lifelines Lost
XI: Retrospectus

Premiera w Europie, 24 października 2014.

Premierowe nagranie: https://www.youtube.com/watch?v=nxCeC3Mxqxw&feature=youtu.be

Kamilbolt

Z Metal Archives:
Lyrical themes: Sorrow, Death, Despair, Depression, Loss

No to ja się trzymam z daleka od czegoś, co sprzyja stanom depresyjnym Cool

SwordMaster

Zespół na którego punkcie oszalałem ze trzy lata temu. Poprzedni album był lekkim rozczarowaniem dla mnie. Ten kawałek z jutuba też nie powalił, odeszli już chyba na dobre od melancholiczno-płaczliwego dooma z mega harmoniami.

ale czekam, czekam oczywiście.

Karma

lol, ale sobie powód wymyśliłeś Very Happy

przecież większość wszelkich piosenek, jak nie o wojnach, to o śmierci i utraceniu. Chyba, że tak mocno się przejmujesz tekstami piosenek, że z ich powodu masz wpadać w depresję;> bo ja tu widzę wokal lekko Kiskowo-Kamelotowo podobny, taki progresywny metal w większości.

SwordMaster

Karma

tak Sword;) z jakiegoś powodu nie wyświetliło mi Twojego posta jak pisałam:P

A mi się nawet podoba poprzednia płytka Smile

Voltan

dość ładny numer, ale nie wiem czy bym cały album wytrzymał Smile

nie mam czasu sprawdzić Wink

SwordMaster

Amaranth

Czekam umiarkowanie.

Po Vast Oceans Lachrymose mieli potwierdzić, że są naprawdę wielcy w tym co grają. Gdzieś zatracili ten niesamowity klimat jaki wytworzyli na wspomnianym wyżej. Póki co...cisza.

progmetall

Bardzo ich lubię, powód jest prosty. Jestem wielkim fanem ALTURA -"Mercy", a to właśnie na tej płycie śpiewał Rain Irving.
Faktycznie zgadzam się,że "Vast Oceans...." to była magia, a "Fear of Infinity" mnie już tak nie rozwaliła.
Oby wrócili to takich rzeczy jak "To Wander the Void " - jak stare Fates Warning.

SwordMaster

Płyta jak to u nich dość krótka i treściwa. Ma momenty ale nie powala. Dooma jakby mniej, za to więcej niż poprzednio wtrętów a'la blackowych, sporo przestrzennych, spokojnych patentów i nieco mniej tych żwawszych, jednak po pierwszym odsłuchu pozostaje wrażenie chaosu. Utworów 11 a tak właściwie to 7 albo nawet 1 bo album wykoncypowany do słuchania cięgiem.

Podobnie jak poprzednio nic mnie nie złapało za serce (może już nic mnie nie złapie po meczach naszych piłkarzy ręcznych Wink

). Oceny światowych koneserów bardzo spolaryzowane, od słabizny do majstersztyku. Ja też jestem jakiś taki spolaryzowany po tym albumie.

Piospy

Matko jakie to nudne.
Próbowałem, naprawdę próbowałem,
ale usypiam przy tej płycie.

SwordMaster

W TERAZ Rock zachwyceni, no ale to TYLKO Rock Wink