Power of Metal

KingOdin

Kawałek "Children of the Flames" jak na takie mocne granie jest bardzo chwytliwy, długo siedzi w głowie Smile

Elven Queen

KingOdin

Dzisiaj drugi obrót już za mną i śmiało mogę stwierdzić, że na dzień dzisiejszy ten album jest u mnie w tegorocznym Topie Wink

Last Axeman

Spisali się panowie. Mnie taka formuła grania bardzo odpowiada. Sporo zmian tempa, techniczenia, bardzo duży wygar godny stricte death metalowego zespołu. Słychać jednak z jakiego podwórka zespół się wywodzi i nawet w tych brutalnych i szybkich napierdalatorach da się wyłapać sporo "szwedzkich" riffów, tyle że właśnie z tej bardziej ekstremalnej odmiany mdm (czyt. np At the Gates). Z drugiej strony Szwedzi rozwalili mnie bardzo klimatycznym, jakby zupełnie z innej bajki "Waylayer", który poziomem nie odstaje wg mnie od zajebistych zapierdalaczy typu "White Light / Black Rain".

KingOdin

Ja nie rozumiem narzekań na ten album, jest taki jak napisał Axe - z jednej strony jest brutalnie i techcznie, a z drugiej mamy tutaj sporo odniesień do MDMu. A skojarzenia z At The Gates bardzo są słuszne i trafne.

Nie wiem dlaczego, ale cały czas nie potrafię wybrać, który krążek jest lepszy - nówka Miseration czy The Forsaken. Oba są rewelacyjne.

Last Axeman

Narzekania biorą się chyba z tego, że zespół zmienił swoje oblicze w stosunku do stylistyki, którą prezentował na debiucie. Mnie się pierwsza płyta w zasadzie podobała, ale niewiele jej słuchałem, nawet dokładnie nie pamiętam w tym momencie jak mocno różni się od "Tragedy Has Spoken", ale kojarzę, że była znacznie bliższa typowemu mdm, z większą ilością czystych wokali, choć także podana w dość brutalny sposób. Dwójka niestety mi umknęła, ale teraz, przy aprobacie dla trójki, na pewno po nią sięgnę Wink

Kamilbolt

Last Axeman

Na pewno "Tragedy Has Spoken" nie jest albumem jednorodnym, powiem więcej, niektóre rozwiązania są trochę dziwne i budzą niemal dezorientację green

To nie jest materiał na jeden, dwa odsłuchy.

Last Axeman

Wbrew przeświadczeniu, które może się pojawić na początku zapoznawania się z "Tragedy Has Spoken", album w gruncie rzeczy zawiera sporo melodii. Trzeba jednak trochę czasu poświęcić, żeby do człowieka dotarły, bo w pierwszej kolejności dostaje się po mordzie brutalnym i szybkim wygarem. Nakurw oczywiście pełni tu rolę dominującą, aczkolwiek melodie i spokojniejsze fragmenty występujące tu i ówdzie (m.in. introdukcje, niektóre refreny i melodyjniej potraktowane riffy) wg mnie świetnie urozmaicają ten materiał, przede wszystkim nadając mu interesującej atmosfery. O megaklimatycznym i melodyjnym "Waylayer" już wspominałem, ale bardziej "świetliste" momenty/motywy występują też m.in. w "Ghost Barrier", "Ciniphes" (świetne, fortepianowe wyciszenie na koniec) czy chociażby w "On Wings of Brimstone" (podniosły refren z czystymi, ale w żadnym wypadku nie wpadającymi w emo wokalami). Przy pierwszym odsłuchu "Tragedy Has Spoken" mi siadł, potem, przez dwa czy trzy obroty miałem lekkie wątpliwości czy jednak trochę się panowie nie zagalopowali, od kilku dni jednak znów moja opinia jest zdecydowanie pozytywna i album najprawdopodobniej powędruje do mojego ścisłego tegorocznego topu.

KingOdin

Ja akurat z wyłapaniem melodyjności tego albumu od samego początku nie miałem problemów. Zgadzam się z tym co napisałeś, że dla większości osób potrzeba będzie n odsłuchów i pewnie paru podejść, bo nie jest to album, który od razu ujawnia swoje zalety. Niemniej u mnie też jest wielce prawdopodobne, że znajdzie się on w topie.

Last Axeman

U mnie pierwsze dwa odsłuchy nie były super dokładna i to co przede wszystkim mnie uderzyło to intensywność i duża porcja agresji. Melodyjniejsza strona tego materiału "dotarła" do mnie dopiero później, kiedy już dokładniej wgłębiłem się w jego zawartość.