Power of Metal

KingOdin

Tracklista:
01. He Who Sleeps Amongst The Stars 4:58
02. The Hades Assembly 7:07
03. Emily Payne (And The Black Maze) 4:51
04. Small Deadly Curses 5:29
05. Prince Azaar And The Invisible Pagoda 10:40
06. The Death Farm 4:43
07. A Place Of Crows 7:27

Doom/heavy, ale za to jaki!! Wystarczy spojrzeć na skład tego tworu:

na wokalu Mats Leven - (Malmsteen, Therion)
na basie Leif Edling - (Candlemass, Witchcraft)
gitara - Jörgen Sandström - (Grave, Corpse, The Project Hate MCMXCIX, Entombed)
klawisze Per Wiberg - (Opeth, Spiritual Beggars)
gitara 2 - Fredrik Åkesson - (Arch Enemy, Opeth, Tiamat)
gary - Peter Stjärnvind - (Merciless, Unanimated, Damnation, Entombed)

Ograniczyłem się tylko do przytoczenia co ważniejszych i ciekawszych (dla mnie Cool

) zespołów, w których oni się pojawiali (czy to na dłużej, czy bardziej gościnnie).

Jak tytuł wskazuje, jest to trzeci album tej grupy, chociaż (wstyd się przyznać) poprzednich krążków nie znam... Natomiast He Who ... to dokładnie taki doom, zmieszany z heavy, który mi odpowiada. Smęty są, ale nie ma ich za dużo. Solówki masakrują, wokal wybitnie mi pasuje, klimat jest. Czego chcieć więcej? Smile

Usurper

nie przepadam za doom`em ale skoro wokalnie udziela się Mats Leven nie wypada nie sprawdzić ;P

Olej

to jeden z tych zespolow ktorych nie wiem jakim cudem jeszcze nie slyszalem Wink

wypadaloby w koncu cos z tym zrobic green

Kirk

Dwie poprzednie są bardzo dobre, więc trzeba sprawdzić.

berba

SwordMaster

wygląda na to, że wreszcie jest szansa, że możemy mieć wreszcie o czym pogadać z Odynem.
Ale nie zapeszam Wink

KingOdin

O, a myślałem, ze tylko ja mam braki jeśli chodzi o ten zespół Smile

Sword - a Spirits? Nie zaiskrzyło?

Voltan

Olej

zwlaszcza ze levena bardzo lubie

SwordMaster

Frank

W przeciwieństwie do dwóch poprzednich ta nowa w ogóle mi się nie podoba. Za bardzo oddalili się od doom gubiąc po drodze miażdżące brzmienie obecne na I i II. Rozczarowanie niestety.

firesoul

Atreju

A ja mam nawet "II" na CD i wielce sobie cenię.

SwordMaster

Nie jest źle, aczkolwiek poprzednie dwie na pewno lepsze. Rzuca się w ucho jakieś takie niezdecydowanie stylistyczne, brzmienie jest standardowo bardzo dobre, soczyste a i kilka fajnych riffów się trafi. Niestety ponad poziom dobre/niezłe nie wybija się ten album, mimo niezłych momentów, które ten album z pewnością ma. Nie porywa. Poprzednie porywały. Ale zły ten album na pewno nie jest. Najmniej podoba mi się otwieracz. A najbardziej The Hades Assembly - najbardziej Kruxowy, Small Deadly Curses oraz wieńczący płytę A Place Of Crows - taki typowy dumik na koniec.

Kirk