Power of Metal

Last Axeman

Czyli tam nie śpiewał barlowowo jak mniemam Wink

Sanctified

pan_Heathen

Mówiąc oględnie mocno zmienił styl śpewania na Dystopii aby upodobnic się do Barlowa.

Higlander

Chyba niedługo będe miał boxa. Kur.. nie mogłem być na koncercie... :[

firesoul

Biorąc pod uwagę jak to wyglądało to rzeczywiście trzeba się zgodzić, że kur..

firesoul

Słucham tego Dante's Inferno 2011 i cały czas coś mi w tym nie gra. I nie chodzi nawet o miks. Nawet wczorajsza mocarna wersja z koncertu coś nie pomaga w zmianie zdania Confused

Higlander

Kur.. Boxu jednak nie będę miał, z powodu przyczyn niezależnych... o co chodzi????

Co do koncertu... Naprawdę taki wypas :O?

firesoul

No to kup gdzie indziej, najwyżej trochę dopłacisz

Elven Queen

Krótko mówiąc - płyta świetna (a zwl. utwor tytulowy, Anthem i Dark City - moj faworyt!), genialne wokale Stu, a po koncercie tym bardziej jestem POZAMIATANA! Moglabym tak sluchac tej plyty wiecznie:] Stu mialam wrazenie, ze byl w lepszej formie niz Barlow w 2009 roku (gdy zagrali z Saxonem).

Strati

Koncert z Barlowem też był fajny, ale czuć było, że Barlow myślami od dawna był poza heavy metalem (teraz, kiedy można porównać, tym bardziej jest to zauważalne). Stu ze swoją furią na scenie wypada dużo bardziej wiarygodnie.

Elven Queen

firesoul

Ostatnio coraz rzadziej mi się zdarza żeby koncert, nawet najlepszy, wywoływał u mnie nieodpartą potrzebę słuchania płyt zespołu po powrocie do domu. Ale w tym przypadku od niedzieli non stop tłukę Dystopię, robiąc jedynie od czasu do czasu przerwę na Burnt Offerings

Kirk

Wyprali Cię. Confused

firesoul

Fakt, zryli mi mózg do imentu. I chętnie bym ten prces powtórzył...

firesoul

Odnoszę coraz mocniejsze wrażenie że Schafferowi zamarzyła się sentymentalna podróż do czasów Something Wicked This Way Comes.
Jane że to nie jest żaden autoplagiat, różnice są zasadnicze ale z każdym przesłuchaniem wyłapuje też coraz więcej podobieństw. Nie myślę tu nawet o tych najbardziej oczywistych i narzucających się wręcz nachalnie odniesieniach typu Days Of Rage - Disciples Of The Lie czy Anguish Of Youth - Melancholy ale niemal w każdym numerze można wyłapać jakiś patent, zagrywkę, akord czy kawałek riffu z tamtej płyty. Duch SWTWC gdzieś się nad tym krążkiem unosi, momentami mniej, momentami bardziej subtelnie.