Power of Metal

Usurper

Przesłuchałem dziś w końcu ten album ale kompletnie nic z niego nie pamiętam niestety :/ Jedna wielka młócka, cały czas mam wrażenie jakbym słuchał jednego kawałka strasznie monotonnie panowie grają. Wątpię czy zrobię kolejne podejście, w sumie o wiele bardziej mi pasował hell destroyer... Chyba czas zapodać Control Denied Smile

Bartek (BD)

Kurde, jakie to biedne, ten album. Masakra.

Last Axeman

Umknął mi ten materiał, nie wiem czemu, wszystkie wcześniejsze albumy Cage są mi znane i przeze mnie lubiane. Jak ma się ostatnia do wcześniejszych z perspektywy czasu, który upłynął od jej premiery? Wink

piciu6

do dupy

Weresso The Infallible

Od czasu do czasu słucham pojedynczych kawałków, ale całości nie słuchałem już chyba z rok. Ogólnie to z każdym przesłuchaniem coraz gorzej - na początku było zajebiście, ale z czasem zaczynało mnie to nudzić. Ale polecałbym posłuchać, kilka fajnych wałków jest jak dla mnie.

Kamilbolt

U mnie na odwrót. Płyta nadal zajebista i tylko żal pozostaje, że nie ma jej gdzie kupić za rozsądne pieniądze (35-50 zł). Jakby ewentualnie miał kto na zbyciu, to pisać na priv Wink

Last Axeman

Moim zdaniem nie zawiedli na "Supremacy of Steel". Spłaszczone brzmienie tylko z początku mierziło mnie chorobliwie, ale szybko przywykłem, natomiast większość utworów robi zajebiste wrażenie. Mercyfulowo-diamondowy "Annelise Michel" jest świetny.

Alvacast

Ale zauważ, że dopiero Death Dealer spowodował twój powrót do tej płyty, a nie że ostatni Cage był tak wypasiony, że odruchowo sięgnąłeś po Warmastera Razz

Insza perspektywa to odbiór inszy.
Mi ta płyta zawsze się podobała, choć nie da się ukryć jednostajności.

Last Axeman

Inaczej. "War Master" spowodował, że w ogóle się z SoS zapoznałem, bo w okolicach premiery mi umknęła, a i później jakoś było mi z nią nie po drodze.
Gdyby się uprzeć to jednostajność można zarzucić także poprzednim albumom Cage. Nie odniosłem wrażenia jakoby "Supremacy of Steel" wyróżniała się negatywnie pod tym względem.

Alvacast

O no to nadrób zaległości. Cała dyskografia Cage warta jest uwagi stanu rycerskiego.

Last Axeman

Spoko, resztę klatek mam całkiem dobrze obcykaną, tylko z ostatnią jakoś się, nie wiedzieć czemu, rozmijałem. Szkoda, że nie wyposażono jej w brzmienie tak dobre jak debiut Death Dealer. Byłaby totalna miazga dupy Twisted Evil