Power of Metal

Kirk

Słucham po dłuższej przerwie St.Anger...
Wchodzi mi idealnie, a 'My World' ciągnę piąty raz pod rząd.
Ten numer niszczy!

Gość

szczerze mówiąc, nie przepadam. aczkolwiek ma dobre momenty, np. Unnamed Feeling, czy Sweet Amber. Smile

Jak ukazała się to strasznie się nią rozczarowałem. Ale wybrałem się do Chorzowa i "wybaczyłem" im Wink

Poza tym, obejżałem wreszcie "Some kind of monster" i zdałem sobie sprawę, że ten album nie mógł być inny. I wierzę, że Death Magnetic będzie dobry Smile

Sebol

Gość

Kirk

Świetna płyta Exclamation

progmetall

no nie , nie łyknę jej nigdy .pasztet bez solówek.

Last Axeman

Żaden pasztet. Nad brakiem solówek boleje, ale solówki to nie wszystko Wink

LordAlvar

Wiwern

a ja się jednak nigdy nie przekonam. To jest taka płyta, z której można raz na jakiś czas przesłuchać jeden utwór, ale nie więcej, bo się można mocno znudzić i zirytować tym całkowicie bezharmonijnym, kiepsko brzmiącym i zalatującym klimatem ulicy hałasem. Można raz na jakiś czas, tylko po co? Jest tyle ciekawszych rzeczy... A w kontekście kapeli, która, to popełniła, to jest IMO żenada. Nie twierdzę wcale, że to płyta zagrana pod publikę. Ulrich, Hetfield i Hammet na bank zdawali sobie sprawę, że żaden z utworów na płycie nie zadowoli ani fanów starych, epicko-thrashowych płyt, ani amatorów znających Metę z komercyjnych rozgłośni radiowych i MTV. Muzyka na tej płycie wcale nie jest komercyjna, ale za to płyta była obrzydliwie wręcz rozreklamowana ("powrót do korzeni" :/) a z drugiej strony aż cztery single. I po co to komu?! Pierwszy rozumiem, bo miał jako tako promować album, to normalne, że się tak robi, ale te następne były ewidentnie dla kasy. Bo jeśli się robi singiel po wydaniu albumu, to IMO jest to tylko uzasadnione tym, że do czegoś kręci się teledysk, promuje jako przebój. A utworów z St.Anger żadne radia nie grają od kiedy skończył się czas ich promowania. I niech mi nikt nie wmawia, że z zespołami grającymi cięższego rocka zawsze tak jest. Przecież starsze kawałki Mety, takie jak "Nothing Else Matters", "Enter Sandman", The Memory Remains", czy "For Whom The Bells Tolls" można i dziś czasem usłyszeć w polskim radio (i nie tylko w rockowych).
Muza z "St. Anger" być może była czymś nowym na rynku muzycznym, nie przeczę, ale też nie potwierdzam, bo nie wiem. Ale wiem na pewno, że w moim odczuciu jest strasznym nudziarstwem, bezsensownie przeciągniętym czasowo przy absolutnym braku urozmaicenia kompozycji. Ani to melodyjne, ani motoryczne, ani klimatyczne nie jest (chyba, że ktoś lubi klimaty pobazgranych graffiti, brudnych i niebezpiecznych osiedli).

Atreju

"Unnamed feeling" jest całkiem niezły, dlatego właśnie z czystym sumieniem 1/10

Last Axeman

Zarzuciłem po przynajmniej rocznej (a prawdopodobnie dłuższej) przerwie. Bardzo fajnie się słucha w sumie. Nawet brzmienie werbla mnie nie wkurza Wink

Corpseone

Widzę, że po niespodziewanie bardzo dobrym Death Magnetic jesteście skłonni przebaczyć Metalice ich grzechy sprzed lat. Też będę musiał spróbować Wink

Wiwern

this is unforgiven... Razz

Last Axeman

Kirk

Właśnie, że po przerwie wchodzi jeszcze lepiej!

St.Anger
Frantic
Some Kind of Monster
Sweet Amber
My World .... to kawałki, które dają ostrego kopa w dupę.