Power of Metal

hollowman

hmmm

dla mnie UA już było lepsze od TSHF ;]

ciekawe jak będzie tym razem ;]

Last Axeman

Lepiej

hollowman

no mam nadzieję, czekam do premiery, posłucham sobie z oryginału Smile

piciu6

tytułowy mnie masakruje , a nowe pokolenie wymiataczy ma materiał na przynajmniej trzy numery green

Meltorm

Uwaga teledysk:
[link widoczny dla zalogowanych]

kozak

Nowa Metallica > Nowy Whiplash > Nowe Megadeth

hollowman

...qrwa to możliwe ?

najlepszy megadeth od czasu Countdown to extinction...smak tej płyty psuje jedynie nieco wieśniacki The hardest part of letting go...

najlepsze kawalki - Headcrusher, this day we fight, 1.320, Endgame..

wszędzie jednak czuć stary dobry megadeth z pazurem i jadem, miejscami z thrashową pompą

piciu6

KingOdin

hollowman

Bartek (BD)

Meltorm

Jak dla mnie Youthanasia=CW>TSHF>Endgame>UA>Risk=TWNAH

hollowman

Meltorm

Możliwe ale w tych sprawach nie ma co doszukiwać się logiki, to nie tak działa Wink

Youthanasia i Cryptic Writings uważam zwyczajnie za bardzo dobre albumy do których wracam i zawsze mam ucztę przy słuchaniu. Te płyty to takie typowe drugie oblicze Megadeth/Rudego. Niby heavy i bardzo melodyjnie ale są ciągoty w thrash, ten heavy też wraz zagrany z takim thrashowym zacięciem, brzmieniowo również choć jest polerka. Pod względem kompozycyjnym są mistrzowskie i wielu może pozazdrościć Mustaineowi tej umiejętności słuchając właśnie tych dwóch płyt. Myślę, że każdy kto coś sam komponuje mi przyzna rację. Zdecydowanie najlepsze niż wszystko co powstało po nich. Najciekawsze melodie, riffy też, o solach nie wspominam, wiadomo, Friedman.
System po dwóch wpadkach to było jak błogosławieństwo, poza tym to super albumik, może nie cały ale znaczna część.
UA moim zdaniem nie dorównało Systemowi, Rudy tam jakiś taki mało wyraźny, choć płyta ok i z początku bardzo mi się podobała, teraz trochę mniej ale kompletnie nie rozumiem opinii innych, że niby jakie to dno.
Endgame ma troche kwasów, kompozycyjnie lekko nie domaga, miejscami taka klejanka ale Rudy potencjał do wymyślania ciekawych riffów i motywów ma ciągle i to pokazał na tym albumie. Sola niszczą, niektórzy zarzucają Broderickowi, że to perfekcyjna ale bezduszna maszyna, że w Jag Panzer to samo było. Może i tak ale to też może mieć jakiś urok. Perkusista mi do końca nie leży oraz pare motywów bym wywalił, reszta jest bardzo solidna. Choć utwory, które odpowiadają mi w pełni to chyba tylko This Day We Fight i 44 Minutes, reszta niestety musi mieć jakieś małe lub większe kwasy. Z drugiej strony w każdym utworze znajdzie się coś rozwalającego, typowego dla Megadeth, dla pomysłów Rudego.

Hej ktoś mi powie czy otwieracz do EndGame to gra Running Wild czy Megadeth? Very Happy

pan_Heathen

Jako, że uważam się za fana solówek w metalu, nie mógłbym nie polubić tej płyty - dawno takiego shredfestu - i na takim poziomie - nie wydano. Widać, że słowa Mustaine o tym, że wreszcie znalazł gitarzystę, jakiego szukał nie są zwykłym marketingiem - inaczej na solówki nie poświęciłby tak dużej częsci płyty i nie dałby się Broderickowi aż tak wykazać. Absolutnie nie jestem rozczarowany, pomimo tego, że miejscami linie wokalne mogłyby czy riffy byc ciekawsze/z większym pazurem (jednak Mustaine już na zawsze postanowił śpiewać zamiast wykrzykiwać Wink

) Na szczęscie wiele kompozycji jest bardzo dobrych. Płyta dołącza do płyt takich jak RiP czy Painkiller, które w 90% lubię za solówki i to mi w zasadzie wystarcza. Choć oczywiście trochę jej do w/w brakuje, ale znowu nie tak wiele.