Power of Metal

Kirk

Znów się z Toba zgadzam.
Czyżby początek wielkiej przyjaźni?

firesoul

od kilku dni jestem w domu pod niemal bezustannym ostrzałem tej płyty i znaszę to dzielnie. Na początku, w trakcie pierwszych przesłuchań wydawało mi się, że jest tu taki klimat, który coraz bardziej wciąga w miarę poznawania muzyki, wraz z kolejnymi przesłuchaniami (z wyjątkiem wspominanego tu, wspaniałego Come What May). Teraz widzę, że nic takiego niestety się nie dzieje aczkolwiek daleki jestem od stwierdzenia, że ta płyta jest zła. Jest po prostu przeciętna ale do słuchania się nadaje. W każdym razie nie mam takiej reakcji jak przy FA czy TGB, których nie jestem w stanie wysłuchać w całości.

Kirk

Ja na odwrót.
Wysłucham całe TGB, FA słucham bardzo często, bo to IMO jeszcze lepszy album, a TCOM pomęczyłem razy kilka i mam dość. Zawód i tyle. Z jednym się zgodzę. To przeciętny album i nic ponad to.

piciu6

to jeden z tych tytułów , których poznawać nie chcę , nuźy mnie juź przed odpaleniem.

Higlander · Wysłany: Pon 13:42, 16 Mar 2009 Temat postu:

oblak

Po pierwszym odsłuchu odniosłem wrażenie, że tutaj jest sporo interesujących heavy metalowych dźwięków, ale jeszcze będę się musiał trochę tego nasłuchać, żeby oswoić.
Brzmienie trochę dziwne - profesjonalnie czyste i takie "twarde"...
Czy konieczne jest zapoznanie się z poprzednikiem, żeby w pełni rozumieć przekaz tekstów?

Last Axeman

Wypadałoby skoro tworzą jedną historię.

Moongleam

mi sie plyta podoba. chociaz dopiero za ktoryms przesluchaniem zaskoczylo. nie ma rewelacji, ale jest na tyle dobra, ze kilka fajnych motywow utkwilo w lepetynie. poza tym jest lepsza niz poprzednia.

Last Axeman

Zgoda co do wszystkiego poza tym, że jest lepsza od poprzedniej.

hollowman

firesoul

No i nie chce być inaczej niestety Confused

hollowman

Last Axeman

"Dystopia" wychodzi lada dzień więc stwierdziłem, że to odpowiedni moment na powrót do "The Crucible of Man". Trzy lata temu nie biłem przed nią pokłonów, nie biję również teraz. O ile jednak całość można uznać za rozczarowującą, mając w pamięci znakomite albumy z lat 90-tych, tak i tutaj znalazło się miejsce dla kilku przednich utworów. "Behold the Wicked Child", "The Revealing", "The Dimensional Gauntlet", "Crucify the King", "Divide and Devour" czy "Come What May" - wg mnie niewiele można im zarzucić, a większość robi nawet bardzo korzystne wrażenie. Problemem całości jest niestety dominacja wolnych temp, co jeśli nie ma się chęci na wgryzanie się w klimatyczny koncept, miejscami powoduje niestety znużenie. Dziwić może też coraz częściej objawiające się w ostatnich latach zamiłowanie Jona do krótkich 2 - 3 minutowych kawałków, które gdyby zostały nieco dłużej pociągnięte i rozbudowane, w większości przypadków mogłyby wypaść lepiej. Ogólnie rzecz biorąc album może się jednak podobać, a przyjemność z jego słuchania zwiększa się kiedy zapuści się go przynajmniej dwa, trzy razy pod kolej. Sęk w tym żeby się na to zdobyć Wink

Swoją ocenę podtrzymuję - rejony 7/10.

Last Axeman

firesoul

Słuchałem ze dwa dni temu i jest dla mnie niezmiennie tak samo słaby, nijaki i nudny, niestety niezależnie od okoliczności przyrody