Power of Metal

Higlander

Ja tam w sumie porównywania nie rozumiem. Podoba mi się bo lubię Icedowską różnorodność. Burnt Offerings to był pierwszy przeze mnie zasłyszany materiał. Od tamtej pory jakoś czuję sympatię do tego zespołu, i jakoś nie zmienia się moje nastawianie co do ich muzyki bo nagrali coś innego. No nie wiem według mnie nagrali coś ciekawego. Nieby się nie umywa do Burnt Offerings czy The Dark Saga... ale po co się ma umywać jak to jest inny i dobry w swoim stylu materiał. Kurde przecież właściwie, każda płyta Iced Earth jest inna, aczykolwiek na każdej dość mocno można wyczuć cechy specyficzne dla tego zespołu. Mi się podoba... a porównywać nie chce bo to bez sensu... każdy ma inny gust...

Stranger

Problem nie leży w inności - płyty od "Horror Show" to równia pochyła, jedna gorsz od drugiej. Oczywiście, to moja osobista ocena.

Higlander

Rozumiem co masz na myśli, choć nie wydaje mi się by aż tak źle było. Choć w moim odczuciu źle było na The Glorious Burden... a przynajmniej cienko, Framing to było w pewnym sensie próba podniesienia się z jednego kolana natomiast obecna płyta jakby dążyła już ku lepszemu... jakoś tak mi się kojarzy. Może dlatego że lubie wokal Barlowa i jakoś spółka Jona z Mattem napawa mnie otuchą, do tego zawsze lubiałem chóry i ten materiał trochę tego ma. [/img]

Gość

Higlander

I wszystko jasne...

Ivanhoe

Ciekawa sprawa z tą nową płytą... Pojawienie się Matta w zespole było (wydawało się) gwarancją na zadowolenie u fanów. A tu odczucia są dość mieszane. Pomijajamy wszelkie zagrywki personalne Schaffera, pomysł nagrania FA na nowo z Mattem/TCOM z Ripperem i inne sprawy niezwiązane z muzyką i zajmujemy się ostatnią (chyba) częścią "czegoś wrednego".
Od początku kompletne zaskoczenie, konsternacja. Chórek po łacinie, klimaty zbliżające się do Blind Guardian, tego późniejszego oczywiście. Pierwszy numer - ok, zaczyna się standardowo, szybki riff i jazda. IE w starej formie. Czy na pewno? Nie do końca... Znowu mamy chórki i nie do końca udane partie wokalne. Słychać, że wysokie rejestry były przygotowane raczej dla Owensa. Żeński wokal w chórku to zupełnie coś innego niż oczekiwali fani IE (zarówno tępe metaluchy, jak i słuchacze metalu).
Wyraźnie widzimy, że Jon nie chce tkwić w starym stylu, lecz woli rozwijać się i eksperymentować symfonicznymi wstawkami różnej maści. Tradycyjne granie Iced też się pojawia, czego świetnym przykładem są utwory nr 3, 4, 7, 8, 10 oraz jeden z najlepszych na płycie, czyli 13.
W co najmniej 40% jest to stary, dobry Iced Earth, jaki lubię i cenię. Szczególnie końcówka płyty jest mocarna. "Come What May" to kompozycja genialna, przepełniona emocjami, esencją tego co najlepsze w zespole. Nie ustępuje świetnym balladom z TDS albo SWTWC w niczym. Przepięknie zaśpiewane przez Matta! Świetny mostek, rozwalająca końcówka. Jeden z lepszych utworów tego roku w ogóle. Divide Devour też jest bardzo dobre, typowe spitfire riffy, szybka perkusja, po prostu MOC. To samo można powiedzieć o walcowym Crucify The King oraz singlowym hymnie I Walk Alone. Dodajmy do tych 4 numerów jeszcze My Revealing i mamy najlepszą piątkę z płyty.
Parę kawałków brzmi, jakby ktoś z nich powietrze spuścił, to prawda. Ale słabsze momenty nie mogą przysłonić jakości i poziomu najlepszych, jakie wymieniłem powyżej.
7/10 na chwilę obecną..

Higlander

Last Axeman

Wymieniłeś Ivanhoe w sumie te kawałki, które sam również wymieniłbym jako najlepsze Wink

Szczególnie walcowaty "Crucify The King"...

Higlander

Last Axeman

Mój niedawny powrót do tego albumu wypadł średnio. Przesłuchałem raz i wyłączyłem. Trochę się przy tym wymęczyłem. Cóż...w zestawieniu z thrash/deathowym łomotem, który ostatnio dominuje u mnie, "Crucible of Man" się nie broni. Oczywiście całkowicie inna to stylistyka, ale gdyby album był co najmniej bardzo dobry to nie miałby problemu z defensywą Wink

Kirk

pan_Heathen

Kirk

Dziś słuchałem 'Horror Show' i strasznie zmęczył mnie ten album.
Potem odpaliłem 'Framing Armageddon' i poczułem się o niebo lepiej!
Może złapałem alergię na Barlowa? Rolling Eyes

Tomek/Nevermore