Power of Metal

sarcofag

muniek speleni a nie spiewa a poza tym to chujowy kower w jego wykonaniu

Tam, gdzie w kuźni słońca dzień, powstaje nowy dzień
Wytycza drogi rytm serca rytm :super: :cry2:

Wiwern

no tak ogólnie, to płyta mi się podoba, bo żadnej części składowej, której się spodziewałem mi tam nie brakuje, bo wokale Dio są i to cieszy (chociaż mam wrażenie, że stracił trochę ze swej drapieżności na rzecz smutnego dramatyzowania). Zamiatająca gitara Iommiego - jest, jak za dawnych lat! Bass Butlera zapełniający też często lukę drugiej gitary, na pewno robiący dużo ponad przeciętną zaangażowania basówki w metalową płytę. Bębny są tam, gdzie powinny i brzmią bardzo majestatycznie i w ogóle produkcja jest zajebista - gęsta, tłusta, mocna, ale przez (a raczej dzięki) oldschoolowości samych muzyków jest to bardziej podkreślenie, niż przekreślenie tradycyjności płyty.
Mimo wszystko, że są mocne ciary i ogromna radocha ze słuchania, to przyznam e smutkiem, że nie wróżę tej płycie wielkiego sukcesu poza jasno określoną grupą docelową, bo nie ma tu tak ponadczasowo i ponadgatunkowo chwytliwych murowanych hiciorów, jak "Neon Nights", "Heaven And Hell", "Long Live Rock And Roll" czy "Holy Diver". W ogóle nie ma tużadnych "przebojów" (chociaż "Double The Pain" teoretycznie może mógłby trochę być...).

progmetall

Się naczytałem , chyba czas posłuchać...

Bartek (BD)

Premiera 27 kwietnia. W dniu urodzin mojego psa. Będzie co świętować. Wink

S.IX

po promujacym kawalku myslalem, ze bedzie lepiej.. brzmienie konkret, ale same pomysly jakos nie sprawiaja by utwory dluzej goscily w mojej glowie.. nie jest zle, ale po tych panach spodziewalem sie czegos lepszego..

Greebo

Bartek (BD)

Greebo

No dokładnie o to mi chodziło Laughing

Bartek (BD)

Kirk

Ja na razie odstawiłem pliczek na bok, bo coś przestała mnie jarać ta muzyka. Wrócę za jakiś czas to może coś się polepszy. Na dziś dzień album słabszy niż ostatni wypiek Iommi'ego zatytułowany 'Fused'. No, ale nie podjrzewałem, że może być inaczej. Smile

Corpseone

Oj słabsze to od Fused. Płytka świetnie brzmi, jest wiele kapitalnych riffów, ale jakoś nie tworzą one harmonicznej całości. Nie ma tego czegoś, bądź nie jest to takie proste do wychwycenia. Szkoda, że jest tak mało dynamicznych fragmentów, gdzie działoby się troszkę więcej, a tak to są ospałe, ciężkie walce, które wymagają więcej wysiłku i dobrej woli. Dio też nie ma takiej pary w głosie jak kiedyś, ale wciąż jest wzorem świetnego heavy metalowego/hard rockowego wokalu.

progmetall

Dziś 3 razy słuchałem i mam podobne odczucia. Wszystko niby ok. riffy mocarne , cieżkie , wokal ok. ,ale bez polotu. Brak hitów. Jest nieźle,ale szału nie ma.

Raf

Płyta po prostu jest średnia i tyle, na pewno nie jest zła, nawet zdecydowanie wybija się ponad morze przeciętności w gatunku, bardzo dobrze i ciężko brzmi, wokal Dio na poziomie, solówki przedniej marki ale niestety nie ma dobrych kompozycji jakie były na "Heven And Hell" czy "Mob Rules" więc nie moge tej płyty uznać za dobrą. Po prostu ŚREDNIA (czy też tylko niezła/solidna jak niektórzy zwykli określać takie plyty, którym czegoś do dobrych brakuje) .

skullfucker skullfucker · Gość