Power of Metal

Last Axeman

Muzycznie niekoniecznie, wokalnie na pewno Wink

Kirk

Meltorm

Fajna płyta, tylko trochę mnie znudziła Smile

Za długa jak dla mnie. 40 minut by stykło takiego grania. Najbardziej mi wpadły w ucho 3,4,5,7. Niestety nie ma zniszczenia i chyba nie będzie nawet po większej ilości przesłuchań bo odkrywać to tu za bardzo nie ma co. Iommi jak zwykle znakomity. Dio trochę monotonny.

Kamilbolt

Po pierwszym odsłuchu muszę stwierdzić, że potencjalni recenzenci będą mieli ciężki orzech do zgryzienia. Mimo znakomitych wokali Dio i mięsistych riffów Iommi'ego płyta jest deczko monotonna. Zarówno wolne, jak i dynamiczne kawałki są do siebie jakieś takie...
...podobne Confused

Poza kapitalnym "Bible Black" w sumie nie ma za bardzo co podziwiać.
Usprawiedliwieniem jest fakt, że panowie mają już swoje lata i w sumie to powinni wnuki niańczyć Razz

Kirk

Po pierwszym razie było słabo.
Po drugim jest znacznie lepiej. To nie jest zła płyta.

Sebol

Kirk

KingOdin

z Creedem fakt Smile

mówiłem, że spoko płytka Smile

Kamilbolt

Fakt, że z kolejnymi odsłuchami płyta lepiej wchodzi, ale mimo wszystko poza kapitalnym "Bible Black" pozostałe kawałki s co najwyżej na 7kę.

W sumie nie wiem, czy ta płyta znajdzie się w moim zestawieniu. Mimo świetnych riffów nie do końca moje granie.

benek

miałem nadzieje że będzie KILLLLL. jest dobrze ale..........czegoś brakuje. pewnie młodzieńczego zapału albo jakoś tak.

Meltorm

Młodzieńczego zapału słuchaczy? Wink

piciu6

odrobiny szaleństwa u Dio , bo tak naprawdę poza swoją charakterystyczną modulację ,to tylko w "Bible ..." wychodzi . W pozostałych numerach zawodzi tak poprawnie ,że usypia.

Last Axeman

Hmm...dziadki zmajstrowały twardy orzech do zgryzienia. Przy słuchaniu tego materiału nie ma drogi na skróty, dlatego niemożliwym jest właściwie żeby wszedł za pierwszym razem. Po dziewiczym odsłuchu byłem mocno zawiedziony. Nie dałem jednak za wygraną. Za drugim razem było już lepiej, a po trzecim mogę nawet pokusić się o stwierdzenie, że to całkiem dobry album. Mimo to największą jego bolączką jest brak zapadających w pamięć melodii. Nie wiem czy panowie mieli taki koncept, polegający na podporządkowaniu całości monumentalizmowi i ciężarowi czy też po prostu brakło im pomysłów na chwytliwe linie melodyczne. W każdym razie pod tym względem jest raczej krucho. Podobne zarzuty słyszałem nierzadko pod adresem "Dehumanizer", ten jednak w porównaniu z "The Devil You Know" jest zdecydowanie bardziej chwytliwy. O formie wokalnej Dio również nie powiem nic nowego - latka lecą i to słychać. Jego śpiew jest cały czas dobry, ale magii i pałeru zaczyna już niestety brakować. Co więc jest w tym materiale przykuwającego uwagę? Jak zwykle riffy Iommiego. Ten człek nigdy nie zawodzi i nie zrobił tego także w tym przypadku. Riffownia Tony'ego jest jak zawsze magnetyzujące i gniotąca. W dużym stopniu rekompensuje brak melodii. Niestety nie jest w stanie zrobić tego całkowicie, mimo że ubrana w zawodowe brzmienie na prawdę robi pozytywne wrażenie. Nie wiem...być może album jest skonstruowany w taki sposób, że melodie odkrywa się na dobre i zapamiętuje dopiero po 5/6 odsłuchach? Zobaczymy. Jeżeli takowe odkrycie nie nastąpi to mimo wchodzących jak w masełko riffów Iommiego, płyta nie będzie miała szansy na wyjście ponad solidny poziom. Pocieszający jest natomiast fakt, że z każdym odsłuchem jest lepiej.

Last Axeman

No i lepiej jest z każdym odsłuchem

Widać, że pranie jest skuteczne Laughing

Kirk

Mam tak samo.
Ołowiane riffy człowieka w czerni. Wink