Power of Metal

Last Axeman

Wszyscy wiedzą co stało z thrashem w i po 1991 roku. Wszyscy wiedzą który zespół i który album najwalniej się do tego przyczynił. Gdyby jednak ktoś nie wiedział, to spieszę z przypomnieniem, że chodzi o:

W skrócie nastąpiło złagodzenie brzmienia, zwolnienie temp, dużo większy nacisk na melodie oraz inkorporowanie brzmień nie tylko bliższych tradycyjnego heavy, ale wręcz rockowych i hard rockowych. Puryści podnieśli larum za zdradzę thrashowych ideałów, tymczasem pójście kursem czarnej Metalliki zaowocowało z reguły bardzo ciekawymi wydawnictwami. Niektóre przykłady:

Oczywiście jedni złagodnieli bardziej, inni mniej. Jedni poszli po stricto metallikowej linii, inni zmienili się trochę inaczej, kierując się na jeszcze inne terytoria, jak np.:

Komu waszym zdaniem najlepiej udała się wspomniana zmiana?

Jeśli ktoś ma wiedzę na temat mniej znanych wydawnictw, które wpisywały się w tę tendencję i są warte uwagi, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby się nią podzielić właśnie w tym temacie.

Sebol

Czeski Arakain też poszedł w podobnym kierunku na płycie Black Jack, i jak dla mnie jest to najlepsza pozycja z tej części ich dyskografii, z którą udało mi się zapoznać, czyli jakieś 80% Wink

Last Axeman

Jeśli chodzi o te mało znane to chyba nic nie przychodzi mi do głowy (Arakain nie słyszałem). Gdybym natomiast miał wskazać najlepsze, spośród tych, które poznałem, to najwyżej postawiłbym czarnego prowodyra zamieszania oraz "The Ritual".

"Renewal" nie do końca mi przypasował, ale minęło już chyba 10 lat od czasu, kiedy ostatni raz go słyszałem, więc weryfikacja jest wskazana.

Zamieszczając w pierwszym poście okładkę "I Hear Black" nie miałem na myśli, że to wyróżniający się album z grupy post thrashowych, bo uważam, że jest co najwyżej średni i chyba najsłabszy w dyskografii Overkill. Chodziło jedynie o wskazanie kilku najbardziej znanych rzeczy.

Frank

Dodajmy jeszcze:

I ogólnie chyba pasowałaby tutaj większość klimaciarzy, którzy w połowie lat '90 robili zwroty w różnych kierunkach. Moonspell, My Dying Bride, Tiamat itp. itd.

firesoul

nie róbmy zamieszania, Axemanowi chodzi o mutację w thrashu a nie ogólnie w metalu, więc Paradise Lost jakoś nie za bardzo tu widzę, podobnie jak resztę towarzystwa, którą wymieniłeś na końcu

Last Axeman

Tomek/Nevermore

fajny temat... jak coś mi wpadnie do głowy (bez szperania w ściągawkach) to dopiszę...

jest jeszcze drugi kierunek... zmian w stylistyce thrashowych grup - pójście za modą (w strone dokonań takich kapel, jak: Pantera, Helmet i tego typu granie), co zrobili Vio-lence (jako Machine Head), Slayer...

o Sepultura zmieniła się, złagodniała - ale jeszcze inaczej Smile

Annihilator też zaczął grać łagodniej, ale nie az tak bardzo jak Meta i spółka

progmetall

Slayer jest tu dobitnym przykładem, tego że metal się zmieniał na nowe, nowe amerykańskie brzmienia.W przypadku Slayera i Diabolus In Musica szok był spory.Panowie zaserwowali nam muzykę i brzmienie inne niż dotychczas.To już nie był brutalny superszybki thrash tylko mroczny groove hardcorowy Slayer.
Zupełnie inne brzmienie i wolniejsze tempa plus przestery wokalne dały płytę, która długo kurzyła się u mnie na półce...ale jak zaskoczyła, to na maksa! Stain O Mind , Desire, Screaming rom the Sky - mrok, takie też teksty, ale...to nadal był SLAYER, który masakrował w innej formie.

Tomek/Nevermore

Last Axeman

"Diabolus" uwielbiam. Ale w kontekście tego tematu w ogóle o tym albumie nie pomyślałem, pewnie z uwagi na fakt, że to dopiero 1998 rok, a ja miałem na myśli bardziej zmiany zachodzące w pierwszej połowie lat 90-tych.

Co do Annihilator to jest dobry przykład zmiany stylu w kierunku zapoczątkowanym przez Metę. Mam na myśli przede wszystkim "Set World on Fire".

progmetall

Przed Metalliką zmiany nastąpiły wcześniej w innej formacji w roku 1990. Wink

Tomek/Nevermore

Darek, masz na myśli Anthrax?

Last Axeman

Nie no przecież Anthrax na "Persistence of Time" co najwyżej trochę spoważniał i "utrudnił" swoją muzę, ale nie złagodził i nie wprowadził eksperymentalnych rozwiązań. Nie pasuje Wink

Trzymając się 1990 roku to wielka niemiecka trójca zaserwowała muzę w melodyjniejszym wydaniu, bardziej w stronę Ameryki, ale to wciąż był pełnowartościowy thrash. Też nie pasuje.

Może Prog masz na myśli Artillery? Albo Death Angel? Tutaj zmian były większe...

Tomek/Nevermore

piciu6

Może niekoniecznie za sprawa Mety, ale wyczuli pismo nosem i paru thrashowców skręciło w stronę funku, mój ulubiony MORDRED, równie rewelacyjny projekt INFECTIOUS GROOVES, brytole z IGNORANCE od startu zabrali się za tę krzyżówkę, MIND FUNK nie był thrashowy, ale kolesie załozyciele wycierali sie w M.O.D, ZOETROPE, DEVASTATION.