Power of Metal

oblak

Ale takiego Chucka zmieszanego z Nergalem i spowolnionego.

progmetall

W Tetragrcośtam tak śpiewa. Ogólnie płyta całkiem niezła, choć nie jest to Soldiers Of Misfortune.

pan_Heathen

No SOM nie przebija, ale Apocalypse Inside raczej tak.

Last Axeman

A "Forward To Termination"? Wink

Właśnie katuję dwójkę Sacrifice, któryś raz z kolei i bardzo mi pasi to kanadyjskie thrash'owe cięcie. Na razie chyba mocniej do mnie przemawia niż bardzo dobra skądinąd nówka.

pan_Heathen

Ten okres ich twórczosci mniej mnie interesuje, ale może się to zmieni, jak dorwę oryginały Smile

Last Axeman

Skoro Ci nie podchodzą to po co Ci oryginały? Wink

pan_Heathen

Nie to, że nie podchodzą - nie mam ochoty wałkować z MP3 Wink

Dorwę, to posłucham z należyta uwagą i namaszczeniem.

progmetall

sarcofag

Chyba mi sie juz znudzilo traszowanie, bo musialem pierdolnac 2 mocne kawy zeby do konca dotrwac. Nie jest w kazdym razie tak tragicznie zenujace jak Artillery.

Weresso The Infallible

Last Axeman

O ostatnie też nie może chodzić bo niewiele można mu zarzucić Cool

sarcofag

Meltorm

No nie pierdol, że By Incośtam Ci sie nie podoba bo zmienie o Tobie zdanie Laughing

Swoją drogą mi też się to przejada ale fenomenalne jest to, że Metalliki, Slayera czy Megadeth, które katowałem tyle razy mogę dalej słuchać heh
Kompletnie nie mam chęci na poznawanie czegoś nowego ostatnio.

Last Axeman

Last Axeman

Wracając do "The Ones I Condemn". Przesłuchałem ten materiał już wystarczającą ilość razy żeby móc z pełną odpowiedzialnością stwierdzić, iż mamy do czynienia z kolejnym udanym thrash'owym albumem zasłużonego zespołu w tym roku. Bardzo dobrymi (a nawet lepiej) wypiekami popisali się Amerykanie z Believer oraz Duńczycy z Artillery. Kanadyjska formacja również powinna z najnowszym materiałem zdobyć sobie przychylność swoich sympatyków. Panowie zagrali po prostu thrash pełną gębą. Bez udziwnień, bez specjalnych technicznych wygibasów i łamańców, ale ciekawie od strony kompozycyjnej. Nie ma przy tym tłuczenia na jedno kopyto z trzema riffami na krzyż. "The Ones I Condemn" zawiera sporo szybkiego kostkowego cięcia (najwięcej), ale potrafi również wyhamować do średnich, niemniej soczystych gitarowo temp bądź całkiem zwolnić. Dla urozmaicenia wprowadzone zostały także gdzieniegdzie spokojniejsze fragmenty. Chwytających za jaja riffów jest sporo, a Urbinati zdziera się wzorowo więc powodów do machania łbem z pewnością nie brakuje. W kwestii brzmienia uwag żadnych nie mam - zawodowstwo. Podobnie zdanie mam na temat strony kompozycyjnej - niewiele można jej zarzucić. Jak dla mnie bardzo dobra rzecz. Nawet z małym plusem...