Power of Metal

jaqb

Jeden z moich absolutnie ulubionych zespołów, przez tyle lat działalności w ich muzyce oberwowaliśmy całą paletę róznorodnych barw i nastrojów, w których niemal zawsze pozostawali bardzo wiarygodni. Od hiciarskiego, nieco szczeniackiego i niedojrzałego Three Imaginary Boys, poprzez mroczną tryolgię Seventeen Seconds-Faith-Pornography- naznaczone pustką, szarością, czernią i czerwienią depresyjne arcydzieła nowej fali(aczkolwiek o ile te dwie pierwsze, bardzo surowe i oszczędne są niemal bliźniecze, o tyle Prnography zawsze postrzegałem jako pójście o krok dalej, album nieco bogatszy brzmieniowo, warto też zwrócić uwagę na kolorystykę okładki, pojawiła się krwista czerwień, co moim zdaniem doskonale obrazuje te imnimalne zmiany. Pornography jeszcze mocniej zagłębia się w depresję. Środkowa częśc trylogii żegna nas słowami "There's nothing left but faith", pozostawia słuchacza w niepewności, daje ten minimalny cień nadziei, który Pornography bezlitośnie rozwiewa.

Melancholijne, rozmyte, cudownie snujące się Disintegration oraz bardziej rockowe, słodko-gorzkie Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me i Wish(w nieco mniejszym stopniu także The Head On The Door, zawsze miałem z tym albumem problem, tylko Sinking mnie porywa) to również interesujący etap w karierze The Cure, z którego pochodzi kilka absolutnych perełek(Swimming The Same Deep Water, Disintegration, From The Edge Of The Deep Green Sea, Cut, The Kiss).

Oczywiście zespół nie obył się bez wpadek, The Top, Wild Mood Swings, Bloodflowers oraz The Cure to płyty dośc marne, czasami ocierające się wręcz o niezamierzoną autoparodię, wydobywające na wierzch wszystko to, co w muzyce The Cure najbardziej pretensjonalne. Na szczęście po serii niepowodzeń zespól nagrał całkiem udany 4:13 Dream, bliski właśnie płytom z okolic Wish, może nie tak dobry, pozbawiony kawałków rewelacyjnych, ale bardzo równy materiał, którego dobrze sie słucha.

sarcofag

Lubie kjurow od zawsze i zgadzam sie ze po Wish nie bylo nic dobrego, nowa jakos daje rade na tle poprzednich trzech slabych, naet fajnie sie jej slucha, takie klimaty z okresu Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me i Wish . Dzisiaj The Top inaczej jakos brzmi i nie wydaje mi sie tak koszmarnie slaba jak kiedys, No i wypadaloby dodac ze gdzies tam w okolicach 83 wyszly mini The Walk i Japanese Whispers z dosc eksperymentalnym materialem a w 86 swietna kompilacuja singli z niedostepnym nigdzie indziej utworem Charlotte Sometimes z fajowym strasznym teledyskiem, kiedys to robilo wrazenie, w ogole kjury mialy fajne teledyski. Krazyla kiedys kaseta video do staring at the sea.

firesoul

Drugi obok Depeche Mode zepół, któego w młodości nienawidziłem szczerze, bezinteresownie i któremu życzyłem wszystkiego najgorszego. Po latach jakoś pogodziłem się z ich istnieniem

benek

trochę słuchałem w młodości a to przez taką jedną która była fanką tego bandu. gdzieś mam na kasetach Boys Don't Cry, Faith, Pornography, Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me, Disintegration. od lat nie wracam do muzyki tego bandu. głównie z braku czasu.

Atreju

Wybiórczo, ale uwielbiam. Tylko te największe przeboje, bo żadnej płyty w całości nie słyszałem.

piciu6

sarcofag

To czego wy sluchaliscie jak tego nie, tamtego nie, owego tez nie?

firesoul

Ultravox i Pet Shop Boys green

piciu6

sarcofag

Chodzi mi o to ze Cure nienawidze, Depeche Mode nienawidze, Duran Duran nienawidze, to co w takim razie?

piciu6

jaqb

Wyjścia The Top nie pamiętam, aczkolwiek wyobrażam sobie, że dla ówczesnych słuchaczy taki kierunek rozwoju Kjurów musiał być szokiem. Uważa zresztą, że nawet teraz się ta płyta nie broni choć pewnie starsi fani nieco łaskawiej patrzą na nią z perspektywy czasu Wink

Klipu do Charlotte Sometimes nie widziałem, w ogóle nie znam zbyt wielu teledysków The Cure, a wspomniany utwór znam z koncertówki Paris, którą wyrwać można za śmieszne pieniądze(w ogóle płyt The Cure dość tanio chodzą). Jesień-zima to dla mnie czas trylogii, spacer po mieście, po zmroku z którąś z tych płyt w odtwarzaczu-dla mnie optymalne warunki do słuchania tej muzyki, wtedy każe słowo i dźwięk jakoś mocniej trafia, wszystkie wydają się idealnie spójne i logiczne kiedy zmierzasz sobie donikąd w tłumie zupełnie anonimowych osób. Lato to z kolei przede wszystkim czas Wish, uwielbiam ten album, za chuj nie mogę tylko zrozumieć jakim cudem Friday I'm In Love stał się takim hitem. To chyba najsłabszy numer na płycie, nawet w kategorii przebojowości ustępuje takiemu Doing The Unstuck

sarcofag

piciu6

Katar