Power of Metal

Atreju

Ostatnio odświeżyłem sobie i zaskoczyło mnie to, że nadal to świetna muzyka.

Jak wiadomo, dwa pierwsze albumy HEY to najlepsze rzeczy w ciężkim rocku, jakie powstały w Polsce. Trzeci album już mniej dobry, ale nadal ten sam wysoki poziom. Później HEY się skończył, a wraz z odejściem Piotra Banacha umarł całkowicie. Obecne dokonania to śmiech na sali. Ogniskowe granie dla gimnazjalistów, mientkie jak wata, lekkie jak piórko i nudne jak obrady sejmu polskiego. Nie warto sobie głowy zawracać.

Natomiast stary HEY to kapela niemal genialna. Wypłynęli dzięki Litzy z Acid Drinkers i przez lata byli potęgą polskiej sceny rockowej. Dwa pierwsze albumy to ciężki rock/grunge zahaczający momentami niemal o metal. Doskonałe gitary, połamane technicznie riffy w paru kawałkach, mocny, agresywny wokal Nosowskiej, która teraz zdziadziała, oraz niesamowity, magiczny klimat.

Ażeby zobrazować wielkość i popularność starego HEYa, warto wspomnieć, że debiutancka płyta "Fire" była... poczwórnie platynowa, a druga "Ho!" potrójnie platynowa.
Powiecie... phi, co to dzisiaj jest platynowa płyta, nawet Feel ma platynę. No tak odpowiem, tylko że teraz trzeba sprzedać śmieszną ilość płyt, żeby dostać platynę, a na początku lat 90-tych, trzeba było sprzedać kilkakrotnie więcej płyt niż obecnie. Sądzę, że wg dzisiejszych wymogów, dwa pierwsze albumy miałyby jak na moje oko:
1. sześciokrotna platyna
2. pięciokrotna

Dla mnie są to ilości masakrujące!

HEY wielki był, ale się zmył.

piciu6

stare płyty Heya bronią się wyśmienicie w przewciwieństwie do prymitywnego metalizsowania lat 80 -tych. Ponadto w tamtym okresie / początek lat 90- tych / oprócz fantastycznej sprzedaźy płyt Nosowska spółka zapełniali hale o jakich dzisiejsi wykonawcy mogą pomarzyć .To był złoty okres w polskiej muzyce . A gdyby ich Kanclerzowa nie zrobiła na szaro to po wydaniu dwójki nie musieliby juź nigdy pracować

benek

Piotrka Banacha znam jeszcze z czasów gdy bębnił w Kolaborantach. zresztą byłem z nimi w Jarocinie gdy debiutowali. dobrze się znałem z Markiem Chrzanowskim bratem basisty Hey. toteż chętnie sięgnąłem po debiut Hey, szczególnie że nie musiałem tego kupować........ co do muzy to pierwsza dwie płyty lubię, później już się tym nie interesowałem za mocno. wielkim fanem nigdy nie byłem ale złego słowa na nich nie powiem.

Marcin

Oenologist

S.IX

uwielbiam ich "?"... to byl bardzo klimatowy album... kurde, az dziewne ze nie mam oryginalu...

Atreju

Ja mam na totalnie zjechanych kasetach. Nawet hologramy się powycierały, a "Fire" gra jak sinusoida - raz ciszej raz głośniej.

Pierwsze tłoki "Ho!" na CD chodzą na allegro nawet po 100zł.

BUBETTO

Weresso The Infallible

BUBETTO

Oenologist

Gość

a wracajac do Hey'a, to znalem kiedys teksty z pierwszej plyty (jedynej jaka slyszalem) na pamiec.
widzialem ich tez jak po raz pierwszy przyjechali do poznania i grali z acidami. w sumie chyba 3 razy ich widzialem.

Meltorm

Atreju

Stary Houk też kapitalna rzecz. Potem regałowe pierdy. Rolling Eyes