Power of Metal

sonen

No nic, trza założyć temat...

Grupa założona przez Alana Parsonsa i Erica Woolfsona.

Parsons był producentem i inżynierem dźwięku, a Woolfson kompozytorem większości utworów i autorem tekstów. Zespół był przedsięwzięciem typowo studyjnym, które opierało się na zatrudnianiu sesyjnych muzyków wykonujących muzykę stworzoną przez duet Parsons-Woolfson. Z tego też powodu grupa nie koncertowała (z jednym wyjątkiem w 1990 roku).

Grupa zazwyczaj ogniskowała swoje albumy wokół jakiegoś tematu przewodniego lub postaci, stąd płyty poświęcone Edgarowi Allanowi Poe czy Isaacowi Asimovowi. W Polsce ogromną popularność zdobył charakterystyczny, animowany teledysk do utworu "Don't Answer Me" w reżyserii Michaela Kaluty z albumu Ammonia Avenue[2], który odnosił sukcesy w popularnym w latach osiemdziesiątych XX wieku programie "Przeboje Dwójki". W piosenkach śpiewał zazwyczaj sam Eric Woolfson, ale wokalistami byli także m.in. Lenny Zakatek, John Miles, Chris Rainbow, Colin Blunstone oraz sam Alan Parsons.

Grupa definitywnie rozpadła się po kilkuletnim konflikcie z Brianem Brolly wokół albumu Freudiana. Ostatecznie zespół stracił prawa autorskie do płyty, które to zdarzenie przypieczętowało jego rozpad. Po rozpadzie zespołu Alan Parsons nadal nagrywał, zaś Woolfson poszedł ścieżką wytyczoną przez albumy Gaudi i Freudiana i skupił się na tworzeniu musicali. Woolfson powrócił do brzmienia The Alan Parsons Project w swoim ostatnim albumie The Alan Parsons Project That Never Was (2009). Eric Woolfson zmarł 2 grudnia 2009 roku.

Dyskografia

1976 Tales of Mystery and Imagination (z adaptacjami motywów literackich Edgara Allana Poe)
1977 I Robot
1978 Pyramid
1979 Eve
1980 The Turn of a Friendly Card
1982 Eye in the Sky
1983 The Best of the Alan Parsons Project
1984 Ammonia Avenue
1985 Vulture Culture
1985 Stereotomy
1987 Gaudi
1987 The Best of the Alan Parsons Project vol.2
1988 The Instrumental Works
1990 Freudiana

Alan Parsons band:

1993 Try Anything Once
1996 On Air
1997 The Definitive Collection
1999 Time Machine
2004 A Valid Path

Tutaj ciekawy wywiad z Alanem, w którym m.in. twierdzi że Woolfson nie był dobrym wokalistą. Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Na dzień dzisiejszy zakupiłem kilka płyt w MM i delektuję się nimi...

Kapitalny klimat i muza. Smile

sonen

Na razie tyle

1977 I Robot
1978 Pyramid
1980 The Turn of a Friendly Card 9/10
1982 Eye in the Sky 9/10
1985 Stereotomy
1987 Gaudi 6/10

firesoul

U mnie byłoby jakoś tak:

1976 Tales of Mystery and Imagination 9,5/10
1977 I Robot 9/10
1978 Pyramid 8,5/10
1979 Eve 6,5/10
1980 The Turn of a Friendly Card 6,5/10
1982 Eye in the Sky 8,5/10
1984 Ammonia Avenue 4/10
1985 Vulture Culture 3/10
1985 Stereotomy 5/10
1987 Gaudi 6/10
1990 Freudiana 7/10

sonen

Zaczynam przesłuch "Stereotomy" i utwór tytułowy świetny! Cały czas łazi mi głowie. Smile

firesoul

Widzę, że najlepsze postanowiłeś sobie zostawić na koniec Smile

piciu6

mnie zaimponił płytami Floydów, najulubieńszymi ever, natomiast sama twórczość to mniej i wybiórczo, bo za miętkie to dla mła było zawsze.

sonen

firesoul

piciu6

aaa, tak głęboko to nie wchodziłem, prawdę mówiąc poznałem Alana przez Floydów i jego lata 70- to mi kompletnie nie teges, to nie był ten czas, a pózniej słodkie lata 80 przewijały sie na listach przebojów i animowane teledyski i tyle mi z tego zostało. Ale że ładnie wprowadziliście temat to sprawdzę jak bardo się zestarzałem i czy już mogę słuchać tej muzy Laughing

firesoul

jak chcesz się wprowadzić stopniowo i bez szoku to zacznij od jedynki, dobrze Ci radzę Wink

Tam jest jeszcze na rockowo, elektronika w powijakach w stosunku do następnych płyt. No i potężna, symfoniczna Zagłada domu Usherow na drugiej stronie oczywiście!
Generalnie jedź chronologicznie, to najlepsza metoda w tym przypadku

sonen

Mnie elektronika na razie nie przeszkadza. Wink

firesoul

Mnie też ale jak piciu woli delikatnie wchodzić w klimat to lepiej niech zacznie od bardziej oswojonych dźwięków Wink

progmetall

Mam jedną płytę na CD " Try Anything Once" .

sonen

No to jadziem: Tales of Mystery and Imagination.

firesoul

no i jaki efekt tej jazdy?