Power of Metal

Last Axeman

Trójki zupełnie nie pamiętam, nie wiem czy jej słuchałem w ogóle. Debiut natomiast jest świetny i do dzisiaj przynajmniej raz na jakiś czas sobie go zapodaję, dwójka już słabsza, ale wciąż dobra. Przede wszystkim panowie mają zajebiste wyczucie melodii i smykałkę do ich komponowania. Według mnie jest to ich najsilniejsza broń, która zresztą spycha na dalszy plan całą resztę, dlatego Leverage nie słucham ze względu na gitarowy atak, czy instrumentalne popisy, a właśnie dla tych znakomitych nośnych melodii i refrenów. Dzięki nim nad całością unosi się również specyficzna, trochę sentymentalna atmosfera.

SwordMaster

Last Axeman

Nie znam tego Brother Firetribe. Co do Heino to zgadzam się, że śpiewa bezpiecznym środkiem, bez wygibasów, mnie on jednak do Leverage pasuje i słuchać go przy takim podkładzie lubię. Zresztą, tak jak pisałem wyżej, Leverage, mimo poruszania się niby w obrębie bardziej metalowej niż rockowej stylistyki, jest wypchany po brzegi melodiami, które skutecznie odwracają uwagę od części riffowej.

Voltan

Amaranth

Co do Brother Firetribe - zgadza się, słuchając np: "Heart Full Of Fire" nie da się uciec od stwierdzenia, że pierwszą rzeczą jaką odbiera się przy odsłuchu, to wokal Heino i nie ma zmiłuj by było inaczej. Jest na pierwszym planie, startuje z pole position i generalnie sam sobą (swoim głosem) firmuje ten projekt. W Leverage są jeszcze gitary - mocniejsze i wyraziste. Ale czy faktycznie jest tu innym głosem niż w BF ? Polemizowałbym bo na ten przykład album "Circus Colossus" to nic innego jak Brother Firetribe na...sterydach Wink

A Heino i tak niszczy...

piciu6

ten Brother to mi bardziej AOR-em zalatuje niż pudel metalem i szczerze mówiąc to miałkie jest bardzo,Leverage gęściej gra,ale też mi ciśnienia nie podniósł.A jesli AOR to zdecydowanie amerykancki ,bo w takim JOURNEY na przykład nie dośc,że świetni wokaliści zawsze byli,takiemu Augeriemu,który się na tym koncercie produkuje to ten Heimo mikrofonu nie godzien podłączać moim zdaniem,ale wazniejsze,że jest taki Neal Schon,czy Dean Castronovo,fantastyczni grajkowie i osobowości zarazem,no wiem,że legenda już,ale jak by byli bezpłciowi jak ci finczycy,to by nigdy nie wypłynęli ani w stanach ani poza nimi. Cool

http://www.youtube.com/watch?v=maguVlRtrNE&feature=relmfu

warto posłuchać pierwszych 7min,killer klasyczny Very Happy

SwordMaster

No Brother jest baaaaaaardzo grzeczny.

piciu6

http://www.youtube.com/watch?v=ZJti8zYRnFE&feature=relmfu

od 6:35 zaczyna się miazga,tak mi się Journey przypomniało,bo swego czasu katowałem ten koncert na każdym pijackim spiczu,no i ostatni zarejestrowany występ z Augerim za sitkiem,wielka szkoda.

Amaranth

Oczywiście Journey to znany i lubiany zespół ale żeby tak od razu deprecjonować tego biednego Heino Wink

piciu6

no bo on mi sie taki własnie biedny wydał,zaczesany,grzeczniutki,a przecież metal to wojna ..... Very Happy

w każdej postaci,bunt złość i takie tam pierdoły, a tutaj gościu ślimaczy się do fińczyckich lachonów green

SwordMaster

1 czerwca ukazał się trzeci album holenderskiego DELAIN zatytułowany "We Are The Others"

Delain to ogólnie rzecz biorąc "metal z żeńskim głosem", hehe. Tym głosem nadal jest porządnie śpiewająca i wyglądająca Charlotte Wessels. Delain, jak zdążyłem się zorientować, zdążył już zdobyć jakąś tam popularność i dziwić się nie można w sumie bo w tym co robią są co najmniej dobrzy. To takie młodsze Within Tempation (jakby nie było są konotacje personalne), dużo tam radio-orientacji i melodii, ale też sporo ciężaru.

Pierwszy album "Lucidity" emanował jeszcze klimatem i nieśmiałością - mimo wszystko - debiutantów. Drugi "April Rain" był już o wiele śmielszy, także gitarowo - i "April Rain" najbardziej przypadł mi do gustu. Na "We Are The Others" brzmienie gitar stało się jeszcze bardziej masywne a linie melodyczne i w ogóle produkcja jeszcze bardziej robione pod radio. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że ulotnił się gdzieś duch spontaniczności a wkradła się straszliwa sztampa. Nad całością unosi się też lekka zawiesina smutku, w sam raz do płakania w poduszkę. Pójście w stronę Within Temptation i żeńskiego odbiorcy jest tu jeszcze bardziej oczywiste, a szkoda. Na taki mały kraik jak Holandia jedno WT wystarczy.

Nie wszystko jest tu do krytykowania, np: "Electricity" - od początku do końca świetny z zajebistym refrenem w którym lekko złamana harmonia jest jakby z innej bajki, "Mother Machine", "Genatration Me" i "Babylon" to także numery przywołujące echa poprzednich dwóch płyt. Ale połowa płyty to grząskie i szerokie połacie sztampy, np. tytułowy "We Are The Others", "I Want You" albo "Where Is The Blood" z gościnnym - i zupełnie nic nie wnoszącym - udziałem Burtona C. Bella z Fear Factory. Do trafności featuringu Marko Hietala z poprzedniej płyty nawet nie ma startu.

Album jest jak najbardziej zawodowy, od poprzednich płyt przesunął się w nim jednak nieznacznie krąg docelowego odbiorcy. Niewiele, bo niewiele, ale to wystarczy, żebym się już w tym kręgu nie znalazł. A może zamiast zrzędzić powinienem po prostu kupić więcej chusteczek?
Tak czy owak szkoda, bo taki kawałek jak "Electricity" robił jednak apetyt na coś więcej.

http://www.youtube.com/watch?v=K1KWQuf9iyw - Electricity

Usurper

Nie ,nie jest to ten Firehouse o którym pewnie większość myśli Wink

Panowie pochodzą z ...Włoch i grają (grali) bardzo fajnego hard roczka czy też hard`n` heavy jak zwał tak zwał. Niestety nie znalazłem o nich zbyt wiele informacji.
Jako Firehouse powstali w 1986, wydali tylko dwa albumy :
Firehouse (1988)
Labirynth (1994)

Moim zdaniem prezentują się ciekawiej niż Amerykanie ale oceńcie sami :

http://www.youtube.com/watch?v=ySEzGtuonlY

Voltan

nie ma startu do właściwego Firehouse Wink

SwordMaster

18 stycznia 2013r. ukaże się nowy album Helloween, wyprodukowany po raz kolejny przez Charliego Bauerfeinda. Nosić będzie tytuł "Straight Out of Hell”.

Olej

a pod koniec marca zawitaja na dwa koncerty do polski, wspolnie z ramma gay