Power of Metal

Alvacast

Takie ogólniki z miejsca gdzie nie zagląda wiosenne powietrze można by przypisać każdej płycie, o tu leży pierwsza z brzegu...co to za szajs? Och, Savage Messiah...
Dla mnie dobre neo-granie w podjętej konwencji, reszta niech słucha czego chce.

Voltan

jeszcze nie słuchałem tego drugiego, ale Artlantica średnia

SwordMaster

Artlantica jest bombowa.
No to przypomnijmy:

1. 2012
2. Devout
3. Across The Seven Seas
4. You're Still Away
5. Ode To My Angel
6. Fight For The Light
7. Demon In My Mind
8. Return Of The Pharaoh Pt.3
9. Heresy
10. Nightmare Life

skład:
Roger Staffelbach: Guitars
Mistheria: Keyboards
John West: Vocals
John Macaluso: Drums

cud, miód, orzeszki i dużo Artension

Cool

sonen

Alvacast

Ale przecież ja Cię do niczego nie zmuszam, drogi kolego Very Happy

sonen

piciu6

kangury : chłopaki na RockArea to odkopali :http://www.rockarea.eu/articles.php?article_id=3341

Trochę harcerstwa jest, ale może kogoś powali

http://www.youtube.com/watch?v=yi0uBsR3MiY

http://www.youtube.com/watch?v=oEkNk3-YZ0I

http://www.youtube.com/watch?v=hY4H_fUM5iI

Alvacast

Goran Edman gościnnie u Jayce`a Landberga
http://www.youtube.com/watch?v=eD48k1P6xd4
Właśnie ukazała się EP tego ostatniego "Promise of Asgaard".

SwordMaster

Ja tylko chciałem oznajmić, że wstępniak wprowadzający w temat nie jest już aktualny. Dlaczegóż? A dlategóż, że mój niewątpliwie zabawny kalambur słowny będący oksymoronem o brodatych elfach nie jest już oksymoronem. Po obejrzeniu Hobbita zasmuciłem się strasznie, że podtytuł tego topicu nie będzie już szalenie dowcipną petardą między oczy ponieważ brodate elfy faktycznie istnieją. Co prawda istnieją tylko w bajce - i to nie w bajce Tolkiena tylko Jacksona - ale jednak! Zasmucony niemożebnie wracałem z kina próbując jednocześnie wyobrazić sobie Legolasa z dwudniowym zarostem albo Gimliego ze spiczastymi uszami pomykającego po konarach pradawnych drzew w Mrocznej Puszczy. Kalambur, który wcześniej był chwytliwą grą słów, teraz autentycznie skłania do wyobraźni a to co w tej wyobraźni się rodzi jest bezsprzecznie przerażające. Znalazł potwierdzenie fakt, że Jackson uwielbia straszyć widza, wszak zaczynał od horrorów i grotesek.

A w temacie muzycznym - niestety mało się tu udzielałem, gdyż jak nigdy we wszystkich innych gatunkach metalu była masa znakomitych płyt, tylko w pozerskim posucha. Przypadek?

sonen

hehe... jacksonozacja

Last Axeman

W piątek była premiera drugiego albumu Timo Tolkki's Avalon pt. "Angels of the Apocalypse".

01. Song For Eden
02. Jerusalem Is Falling
03. Design The Century
04. Rise Of The 4th Reich
05. Stargate Atlantis
06. You'll Bleed Forever
07. The Paradise Lost
08. Neons Sirens
09. High Above Of Me
10. Angels Of The Apocalypse
11. Garden Of Eden

Voltan

trudno...

Amaranth

Jako że melodyjnego (przyzwoitego) heavy metalu nigdy za wiele, to można zasygnalizować debiutantów (ubiegłorocznych) z Ghost Avenue. Łba przy tyłku ci przedstawiciele norweskich fiordów nie urywają ale zaprezentowali się nader przywoicie. Takie mocne 7/10.

Główny mój zarzut - strasznie matowe gitarowe brzmienie jak na ten styl. No i sprzydałby się chociaż jeden wiercący czaszkę hicior. Takowego brak...

Amaranth

Ostatnimi czasy robię potworne spustoszenie wśród mojej płytoteki co rusz sprzedając rzeczy, których nie słucham i rzeczy które wiem, że na pewno już nie posłucham. Doszedłem do takiego etapu swojej mentalnej świadomości kolekcjonera płyt, że brnę w jakość a nie w ilość. Zresztą trzeba gdzieś trzymać zabawki dziecka Wink

W związku z powyższym w tamtym tygodniu pozbyłem się dwóch CD niemieckiej kapeli Taraxacum: "Spirit of Freedom" (2001) oraz "Rainmaker" (2003). Jeśli ktoś lubuje się w klimatach Edguy'a to zapewne oba wspomniane wydawnictwa łyknie niczym młody kormoran. Mnie nigdy nie urzekły. Solidna melodyjna rzemiecha. Posłuchać raz i zapomnieć.

Okładka najlepszej - moim zdaniem - ich płyty: