Power of Metal

Last Axeman

"Urm the Mad" Protectora niestety nie ruszył mnie tak jak na to liczyłem. Album jest niezły, ale mimo wszystko jestem zawiedziony. "The Heritage" i "A Shedding of Skin" przypadły mi do gustu o wiele bardziej. "Golem" również, mimo swojej dźwiękowej surowizny i fragmentarycznego prymitywizmu Cool

Na UtM zresztą brzmienie też mnie nie satysfakcjonuje, szczególnie jeśli chodzi o gitary. W tych wolnych, walcowatych momentach powinny rozjeżdżać uszy niczym czołg. Niestety tego nie ma, przynajmniej według mnie :/

pan_Heathen

Ależ to jest wyśmienita płyta, ta energia, ta perkusja! Aż się mózg gotuje. Moim zdaniem jest lepsza niż Chemical Exposure czy A Vision Of Misery, nie mówiąc już o reszcie. Dość klasycznie - jak na Sadus - brzmiący brutal thrashowy cios między oczy. A no i nie wspomniałem - ta perkusja!

pan_Heathen

Last Axeman

Dwójka Sadus to faktycznie jeden z diamentów brutalnego thrashu.

O prężnym debiucie Num Skull już była mowa i pozytywne opinie na jego temat podzielałem. Tematu pozostałych dwóch płyt Amerykanów: "Future - Our Terror" z 1991 i "When Suffering Comes" z 1996 roku jednak nie poruszaliśmy. Ostatnio zaznajomiłem się z rzeczonymi.

Dwójka (materiał nigdy oficjalnie się nie ukazał, ale w internetowej studni można go znaleźć) to kontynuacja thrashowego brutalizowania z elementami death, który zespół zaprezentował na "Ritually Abused". Mam wrażenie, że środek ciężkości nieznacznie przesunął się w kierunku śmierci. Rzecz to może nie aż tak dzika jak debiut, ale równie jeśli nie bardziej rajcowna.
Brzmi oczywiście surowo, ale powiedzieć, że asłuchalnie byłoby sporym nadużyciem.

"When Suffering Comes" ukazał się pięć lat później i mimo że death metal nie był wówczas najpopularniejszym podgatunkiem metalu (łagodnie mówiąc) to Num Skull przyłożył wówczas bardzo klasycznym materiałem utrzymanym właśnie w tej stylistyce. Świadczy o tym już samo niskie brzmienie gitar i równie niski growl. Thrashowe akcenty pojawiają się tylko gdzieniegdzie. Panowie nie pędzą na złamania karku, dość często stosując grobowe zwolnienia. To wciąż porządna muza choć wg mnie już nie tak prężna jak na wcześniejszych wydawnictwach. Zespół zagrał tu po prostu bardzo tradycyjny amerykański death, nie siląc się na oryginalność. Pod tym względem "Ritually Abused" i "Future - Our Terror" także prezentują się korzystniej.
Ogólnie jednak wszystkie trzy warte są poznania.

KingOdin

Nie znam twórczości tego zespołu. Ale ostatnio wzięło mnie na ostre łojenie (z przerwami na Kamchatkę i Arkham Witch Smile

), więc za jakiś czas zapoznam się z ich albumami Wink

Last Axeman

Uderzaj. Pierwsze dwie bardzo dobrze wpisują się w temat: furiacki brutal thrash z deathowymi barwami

pan_Heathen

Słodkie video do tytułowego kawałka z płyty Drunkard - Like Sin Explode

http://www.youtube.com/watch?v=1th1jIxLrX0&feature=related

Nazwa kapeli sugerowałaby dośc luzackie podejscie do tematu, ale o dziwo jest to dobre (jak dobre, jeszcze nie wiem, bo raz słuchałem dopiero Wink

) w stylu zeszłorocznego Dew-Scented, czyli thrash/death z mocną produkcją. taki soundtrack do karabinu maszynowego. bardzo kompetentna solówa.

P.S. nie wiem, czy to zamierzony efekt, ale goscie przypominają w tym teledysku arabskich terrorystów Wink

Last Axeman

"The Great Bludgeoning" czyli siódmy album Hatesphere wczoraj miał swoją premierę. Wydawcą jest Napalm Records. Po raz pierwszy gardziel zdziera na nim Esben "Esse" Elnegaard Kjaer Hansen (As We Fight), który dołączył do zespołu w ubiegłym roku.

01. The Killer 03:31
02. Venom 06:08
03. Smell Of Death 03:43
04. Decayer 04:54
05. The Wail Of My Threnode 1:16
06. Resurrect With A Vengeance 04:20
07. The Great Bludgeoning 4:34
08. Need To Kill 05:27
09. Devil In Your Own Hell 03:00

KingOdin

No właśnie, masz może cynka gdzie można znaleźć nówkę Hatesphere? Bardzo lubię ich płyty, a ciekawość mnie zżera Smile

firesoul

Też posłucham chociaż ostatnio bywało słabawo

firesoul

No, wygląda że kryzys opanowany. Ballet Of The Brute to to nie jest ale płyta całkiem dobra i rekompensująca dwa ostatnie gnioty. Niektóre numery nawet więcej niż dobre (Decayer, tytułowy).

Sebol

pan_Heathen

Last Axeman

Crucified Mortals to band amerykański, w którym na garach udziela się Polak Sebastian Dzialuk, a w przeszłości grał również znany tu i ówdzie Novy. Grupa istnieje od 10 lat, ale dopiero w tym roku zadebiutowała pełnometrażowym materiałem pt. "Crucified Mortals" (wcześniej były tylko splity, singiel i EPka). Skoro o nim piszę to wiadomo już chyba, że przypadł mi do gustu Cool

Muza to brutalny thrash, który powinni łyknąć entuzjaści mordobicia w wykonaniu Slayer, starej Sepy czy Dark Angel. Brzmienie również wskazuje na zainteresowanie brutalizowaniem z przełomu lat 80-tych i 90-tych.

1. The Seance 01:33
2. Sordid Treachery 02:47
3. Hidden Tomb 04:33
4. Resurrected Fiend 03:05
5. Figure In Black 03:59
6. Desecrating The Dead 01:51
7. Perpetrator 02:26
8. Ghastly Affliction 03:44
9. Fatal Scheme 04:18
10. Masked Murder 03:05
11. Doom 05:56

[link widoczny dla zalogowanych]

a tu video do utworu "Bringer of Death" ze splitu z zespołem Faithxtractor (2008) pt. "Impious Trilogy / Project Trauma":

http://www.youtube.com/watch?v=VSy3PhLBxtI

KingOdin

Ten kawałek z YT zwiastować może całkiem dobry album. Zatem na dniach obadam całość Wink