Power of Metal

Last Axeman

Mnie również. Mocarnie dają do pieca, choć faktycznie niekoniecznie koszernie Cool

KingOdin

Bloodred Hatred jeszcze lubię, kawałek "Insanity Arise" niszczy Smile

pan_Heathen

Żeby było coś ze wszechmiar nadającego się do tematu. Ostatnio rozwala mnie to:

Okładka, teksty o wojnie i, nazwijmy to, o zastosowaniu ludzkich organów, razem z tymi killerskimi growlowanymi death/thrashowymi kawałkami tworzą bardzo przekonującą całośc i czynią niewąski rozpierdol.

Szkoda tylko, ze połowę płyty stanowią dośc powolne i czasem nudne thrashery śpiewane z fatalnym akcentem Wink

KingOdin

Sodom to w ogóle świetny zespół. Trochę niedoceniany, bardzo często lekceważony Smile

Last Axeman

"Tapping the Vein" jest ze wszech miar rozkurwiający green

Jarają mnie nawet rzeczone powolne thrashery;) Jeden z moich ulubionych albumów Sodom. Stawiam go na drugim miejscu, niedaleko za "Agent Orange". Moc przeokrutna, opakowana w świetne brzmienie.

pan_Heathen

Ale fajną rzecz odkryłem na mediaboomie.

Witchtower - Magnitude Triple 6

Coś dla tych, którym podobał sie zeszłoroczny Dew-Scented, choć kalka to nie jest. Mamy to Death Metal (lekko podszyty melodią) zmieszany z thrashem. Co najważniejsze - nie ma tej wnerwiającej wesołkowatości, którą ma większosc obecnych wydawnictw mających cokolwiek wspólnego z thrashem. Jest poważnie, diabelsko i do przodu.

Greebo

Matko, myślałem, że Watchtower.

Last Axeman

pan_Heathen

fajni są, fajni. Nie wiem, czy sie nie nudzą po 4 przesłuchaniach, ale wrażenie początkowe dobre. Jest duzo deathu, tylko nie moge sie zdecydowac, czy melodyjnego czy progresywnego.

Last Axeman

Morbid Saint - Destruction System (1992)

Kultowy debiut MS "Spectrum of Death" prawie wszyscy znają i należną cześć oddają, dlatego postanowiłem skrobnąć coś o mniej znanym, drugim materiale Amerykanów. W 1992 roku thrash już niestety dogorywał dlatego nawet tak dobre zespoły jak Morbid Saint miały problem z podpisaniem porządnego deal'u. "Destruction System" nigdy oficjalnie się nie ukazał. To w zasadzie demo. Trwa jednak ponad 33 minuty i zrealizowane jest na tyle znośnie, że na ogół traktuje się je jak drugi album MS. Brzmieniowo jest gorzej niż na debiucie. Początkowo drażni sound gitar, które są schowane. Basu nie słychać prawie w ogóle. Mocno nagłośnione są natomiast bębny i dobrze bo garkowy wykonał tu kawał zajebistej roboty. Poziomem dwójka nie odstaje moim zdaniem od świetnego debiutu. Jest może nieco mniej zwierzęca i wolniejsza, ale za to bardziej złożona. Więcej tu średnich temp, różnorodności i łamania rytmu. Mimo to żaden fan brutalnego thrashu nie powinien być zawiedziony. Pat Lind ciągle zdziera gardziel niczym opętany, a gitarzyści serwują gitarowe mięcho pierwszej klasy. Całość wyrywa z kapci! Z debiutem przegrywa tylko od strony produkcyjnej. Zawartość równie niszcząca.

KingOdin

Nawet nie znam tego albumu. Jedynkę tak, jest kultowa. Ale trochę mnie przestraszyłeś tym, że jakość jest jeszcze gorsza Smile

Last Axeman

Przecież jakość SoD jest ok Twisted Evil

Spokojnie możesz łapać. Brzmienie DS jest znośne. Mnie po n-tym przesłuchaniu zupełnie przestało przeszkadzać.

pan_Heathen

Last Axeman

Nawet nie liczę, że tego cudu doświadczę, tym bardziej, że nie mam w zwyczaju wydawania kilku stów na jeden album Cool

Chłopaki mieli pecha. Szkoda bo mielili wysokooktanowy brutal thrash.

pan_Heathen

Smutne, że nawet reedycja z dołączonym "Destruction System" jest juz bardzo ciezka do dostania.

Co do muzyki zgadzam się z przedmówcami - agresywny, niemelodyjny thrash jaki bardzo lubię. Polecam jako pranie mózgu wszystkim, którzy za thrash uwazają ostatnie Artillery.