Power of Metal

sonen · Wysłany: Pon 9:07, 06 Mar 2017 Temat postu: Albumy DRUGIEJ szansy

Albumy które kiedyś były nie do zaakceptowania, po latach wracają do łask lub wręcz stają się albumami THE BEST.

U mnie na chwile obecną

Black Sabbath - Vol.4
Black Sabbath - Technical Ecstasy

firesoul · Wysłany: Pon 10:02, 06 Mar 2017 Temat postu:

Musi być druga szansa czy może być np. czterdziesta siódma? Pytam bo mam trochę płyt, do których cyklicznie podchodziłem całymi latami bez efektu i nagle zaskakiwały przy kolejnym, niepoliczalnym już podejściu (np. czarna Metallica której jestem w stanie słuchać z przyjemnością od kilku lat)

progmetall · Wysłany: Pon 10:50, 06 Mar 2017 Temat postu:

Może Sodom odpalę Wink

berba · Wysłany: Pon 12:46, 06 Mar 2017 Temat postu:

A ja Fates Warning Wink

sonen · Wysłany: Pon 13:01, 06 Mar 2017 Temat postu:

Moongleam · Wysłany: Pon 23:19, 06 Mar 2017 Temat postu:

trudno mi jest wskazac jakas konkretna plyte. zespol juz latwiej. na przyklad w zeszlym roku przeprosilem sie z Demon. Po czesci dlatego, ze lykam teraz wiecej tych lzejszych rzeczy z NWOBHM, a po czesci dlatego, ze odkrylem takie kawalki jak remembrance day. i rowniez dlatego, ze nowa plyta wymiata. kiedys mnie momentalnie odrzucalo. dzisiaj rowniez dyskografie ich traktuje i znam wybiorczo, bo maja albumy dla mnie nieakceptowalne.

berba · Wysłany: Wto 8:05, 07 Mar 2017 Temat postu:

sebastian

neurosis - sun that never sets. kupiłem go przez przypadek (ze sklepu mi źle wyłali i nie chciało mi się odsyłać, więc po prostu dopłaciłem szmal) i mi się nie podobał. rok lub dwa temu dałem mu szanse i jest świetny.
kiedyś tam dam pewnie jeszcze szanse "times of grace'.

Oenologist

Album pierwszej szansy - Load.
Album drugiej szansy - Reload.

Last Axeman

Ostatnio takim albumem jest dla mnie "I Hear Black" Overkill. Nigdy wprawdzie jakoś nie złorzeczyłem na niego, ale zapytany o najsłabsze dokonanie Amerykańców raczej się nie wahałem. Przez długi czas w ogóle do niego nie wracałem. Ostatnio jednak na półkach Empików i MM dostrzegłem "Ajhirblaki" w sporej ilości, więc naszła mnie ochota, żeby jeszcze raz posłuchać. I było kilka odsłuchów, które ujawniły mi zupełnie dobry, lekko już rozbujany (w drugiej połowie lat 90-tych było tego w Overkill więcej), podszyty Black Sabbath materiał, do którego nie mam większych zastrzeżeń, może poza "Shades of Grey". "World of Hurt" zawsze był dla mnie hiciorem, podobnie jak bardzo przyjemny walczyk w postaci "Spiritual Void", ale mocnych rzeczy jest tu znacznie więcej, jak chociażby otwieracz, tytułowiec czy "Ignorance & Innocence". 100 procentowym thrashem pewnie nie można blaka nazwać i w kontekście poprzednich płyt, które systematycznie - od pierwszej "Feel the Fire" poczynając - coraz bardziej ukierunkowane były na czysty thrash, za pewno był to największy dla fanów problem z odbiorem następcy "Horrorscope".

Powrót skończył się więc na uzasadnionej decyzji o zakupie, co na szczęście w tej sytuacji nie musiało nastąpić tylko z powodu potrzeby uzupełnienia dyskografii jednego z ulubionych zespołów.

Frank

"The Politics of Ecstasy" i "Dreaming Neon Black" Nevermore.
Druga szansa to mało powiedziane. Obie dostały ode mnie tych szans, że nie sposób policzyć. Stanowiły nie lada wyzwanie. Nie mogłem się przez tę muzykę przebić, ale jakiś magnetyzm kazał piłować dalej. Jak już zaskoczyło to przyjemność ze słuchania do dzisiaj jest przednia.

pan_Heathen

fakt, te dwie sa ciezkostrawne nawet jak na ten zespol.

Indiana

mi tam weszły od razu praktycznie, największe trudności miałem chyba z debiutem, ale ja Nevermore zaczynałem od Enemies Of Reality i też zaskoczyła z miejsca, mimo uznawanego za zjebane brzmienia (nigdy tak o nim nie myślałem), to może jakiś dziwny jestem Wink

progmetall

Ja miałem problem tylko z tym, która płyta jest najlepsza,a to trudny wybór, jednak najlepszy kawałek Nevermore to The Learning, genialny od początku do końca z końcówką tak przeszywająca, że ciary mam zawsze gdy go słucham.

Tomek/Nevermore