Power of Metal

Bartek (BD)

Christopher Moore - Krwiopijcy
Christopher Moore - Ssij, mała, ssij

Ubaw do łez

oblak

Eckhart Tolle - Potęga Teraźniejszości

Sanctified

J. Komuda - Samozwaniec Tom II (pierwszy był ledwie niezły, ale jadę z rozpędu)

W kolejce:

H.S. Thompson - Dziennik rumowy
J.A. Zajdel - Paradyzja

piciu6

Trudi Canavan - Misja Ambasadora ,tak po prawdzie , to wiele hałasu o nic ,jeśli chodzi o autorkę .

Est

Wreszcie udało mi się skończyć "Dotyk Zła" Piekary - Inkwizytor ciągle w formie, ale czekam na "Czarną Śmierć", albo "Rzeźnika z Nazaretu".

A teraz złapałem się na "Dracula: Nieumarły" autorstwa Dacre Stoker, Ian Holt. Początek nie taki zły. Mam nadzieję, że kichy nie będzie.

Sanctified

H.S. Thompson - Lęk i odraza w Las Vegas

W kolejce:

C. McCarthy - To nie jest kraj dla starych ludzi
C. McCarthy - Rącze konie
M. Barry - Korporacja

piciu6

Leif Gw Persson - Miedzy Tęsknotą Lata A Chłodem Zimy .
Szwedczycki kryminał ,ponoć konkurencja, czy też następca twórcy Millenium ,jedno jest pewne , kolega Leif lubi słowotwórstwo własne ,bo potrzebował na to małą encyklopedię , w sensie objętości , ale trzeba też przyznać ,że po zmęczeniu materiału ,całość prezentuje się naprawdę nieżle , zgryżliwy obraz polityki zewnętrznej Szwecji od 1945 roku plus wiwisekcja rodzimej Policji a to wszystko sklamrowane zabójstwem premiera Olofa Palme / pamiętacie takiego gościa ? /i podlane złośliwym humorem . Sumując , warto zaatakować ,choć natłok szwedzkich nazwisk na początku może wpędzić w lekką panikę green

, ale generalnie sprytna rzecz .

SwordMaster

Szwedzi ostatnio w modzie. Ja się za Millenium wziąść jakoś nie mogę, bo jeszcze jestem w ciężkiej depresji po ostatnim kryminale z Wallanderem. Lubię gościa, ale pozostawia za sobą zawsze jakieś piętno i niepokój.
Olof Palme - młodziaki pewnie nie kojarzą, ale każdy kraj ma takiego Olofa wokół śmierci którego powstawać będą teorie spiskowe i legendy, co oczywiście jest także znakomitą pożywką dla pisarzy właśnie, scenarzystów i td.

Sanctified

Równolegle:

L. Jęczmyk - Trzy końce historii, czyli Nowe Średniowiecze
D. DeLillo - Gracze

W kolejce:

D. DeLillo - Mao II
B.E. Ellis - American Psycho
P. Roth - Cień pisarza
P. Roth - Zuckerman wyzwolony

Est

Dylan Dog - Morgana/Opowieść o Nikim

Niestety tym razem średnio, ewidentnie Egmont ma problem z wyborem dobrych historii z ponad 300 komiksów jakie pojawiły się na rynku włoskim o Dylanie. Po raz kolejny dostałem egzystencjalną papkę podpierającą się psychodelicznym klimatem - zdecydowanie bardziej odpowiadają mi proste historie, w których zastanawiam się "kto zabił", a nie "o co tu kurwa chodzi?". A już po "Zamek Grozy/Dama w Czerni" myślałem, że będzie dobrze.

piciu6

Stieg Larsson -Millennium
Rozmiar oczywiście encyklopedyczy , bez sensu ,bo gdyby sobie darował połowę nic nie wnoszących opisów tomiszcze by schudło o 300 stron . Tom pierwszy " Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" ,naprawdę niezły ,choć za długi ,tom II"Dziewczyna ,która igrała z ogniem " to już przegięcie na maksa ,nuda po prostu i 250 stron o niczym , z 700 . Boję się tomu trzeciego . green

Sanctified

Ja się w ogóle boję takich mega-hitów. Wink

Est

firesoul

Mnie to też wszyscy dookoła zachwalali, więc się w końcu jakiś czas temu zabrałem i utknąłem w okolicach 70 strony pierwszego tomu. Nie mam kompletnie ochoty brnąć w to dalej, a jeżeli piciu pisze że to w dodatku najlepsza część to... Rolling Eyes

SwordMaster

Jeśli o fali popularności mowa to zakupiłem "za pół ceny" w markecie Zaginiony Symbol Browna. Gdybym miał ją kupić po normalnej cenie to chodziłbym z zaplutą brodą a tak to tylko wzdryga mnie od czasu do czasu. Już Kod Da Vinci ciężko było czytać ze względu na nieskrępowane grafomaństwo, w Zaginionym Symbolu Brown przechodzi sam siebie.
Naprawdę zacznę chyba pisać powieści i zarabiać miliony, przecież to takie proste. Wystarczy mieć dostęp do internetu. To właśnie stamtąd Brown czerpie swoją "wiedzę" i zarzuca nas mieszaniną faktów, dat, symboli. Wszystko może mieć związek z wszystkim. Po prostu. Nawet bezkrytyczny entuzjasta teorii spiskowych musi się przy lekturze uśmiechać nieswojo. Owszem, jakąś tam wiedzę i pojęcie ma, ale ja też mogę mieć, bo mam internet. No i jeszcze to nagminne używanie Google przez bohaterów Symbolu, jak już Dan nie wie co zrobić z akcją Laughing

Szereg nieprawdopodobieństw i igranie z łatwowiernością czytelnika dopełnia reszty. Owszem, ta chaotyczna pop"kulturalna" breja mogłaby być do strawienia w ramach potrzebnemu każdemu normalnemu człowiekowi odmóżdżenia od czasu do czasu. Niestety poziom "pisarstwa" tego pana jest po prostu żenujący. Nie chce mi się nawet wymieniać dlaczego.
Fenomen Browna - i cały haczyk, na który też się niestety łapię od czasu do czasu - to właśnie tajemnice, spiski, tajne hasła, znaki, ukryte przekazy. No nie powiem, kręci mnie to, ale kolejnej książki Browna raczej już nie kupię.