Power of Metal

SwordMaster

właśnie się zorientowałem, że nie pisałem we własnym temacie Wink

Przebudzenie Mocy - większość wad i zalet już została przez internety przewałkowana.
Największy plus to oczywiście powrót do awanturniczej narracji i klimat przygody - to nic, że niemalże kalka.
Ładne widoczki, scenografia, karta graficzna z umiarem. Świat Star Wars, mimo potknięć (Snoke, Maz Kanata) wizualnie powrócił na pewno.
Murzyn mi nie przeszkadza, podobnie jak inne nowe postaci, jakaś tam chemia między charakterami istnieje. Na pewno jest postęp w stosunku do teatru, który nam zaserwował Lucas w częściach 1,2,3.
Kylo Ren też mi się podobał, taki niedorobiony darksider z workiem gówniarskich kompleksów.
Scenariusz rzeczywiście kulał ale może to była kwestia ręki reżyserskiej albo cięć w montażu. Momentami mocno zgrzytało, zwłaszcza podczas scen walki u Maz Kanaty. W ogóle od tego momentu film zaczyna się lekko spieszyć a Abrams rozpaczliwie próbuje zawiązać między scenami logiczny związek przyczynowo skutkowy. Fabuła nie zawsze płynie jak trzeba.
Ogólnie jednak na pewno wychodzi z niego obronną ręką. Moc wróciła, może lekko zdewaluowana 30 latami oczekiwań.
7,5 / 10

Łotr 1
Super pomysł na pokazanie Wielkiej Sagi O Ocaleniu Galaktyki z szeregowej perspektywy. Gwiezdne Wojny bez mieczy świetlnych, bez Mocy i bez księżniczek w potrzebie.
Był za to Vader. Przez 2 minuty w sumie. Ale za to jaki!
Bardzo zgrabnie wpleciony wątek w główną historię, fajnie, że żołnierze biegali w tych samych wdziankach po statku jak w oryginalnych star warsach. A szturmowcy tak samo nie mogli trafić do celu.
Fajna ekipa straceńców, to zawsze budzi sympatię.
Zarzutów do Whitakera nie kumam, on imo został wybrany specjalnie do takiej roli. Do Donnie Yena tym bardziej.
Humor może być, ten wisielczy zwłaszcza. nie wszystko trafione ale więcej jest momentów, że pojawi się niewymuszony uśmiech.
Sceny bitewne oczywiście rozwalają system. Niech Edwards jeszcze coś zmajstruje militarno-potworzastego w tym świecie. ewidentnie ma do tego smykałkę.

Szkoda tylko, że nie było żadnego wątku romantycznego. Jyn i Cassian mogli się chociaż raz pocałować. I dlaczego nikt nie przeżył? Wszyscy zginęli! To bez sensu. Główna para powinna przeżyć, jak w normalnym filmie, który kończy się dobrze.
Zaraz, zaraz, przecież właśnie film kończy się dobrze.
8 / 10

piciu6

odnośnie tej pani co grała księżniczkę, to oczywiście robiła za kukłe, reszta CGI, cieszy mnie zgodnośc naszych opinii, oglądałem chyba z 12 razy Laughing

i własciwie tylko spaskudzili 2 zgony z parszywej dwunastki w trakcie ataku na schron, co to prąd mieli podpiąc, a tak zajebiście klimatyczna w swej surowości kosmiczna rozpierducha, Edwards to talent, wiedziałem to po Strefie X, Godzillą utwierdził, Gwiezdnymi znokautował Cool

SwordMaster

o właśnie, wyświechtane słowo "klimat" jak najbardziej się nasuwa, o tyle zaskakujące, że udało się to zrobić w takim autonomicznym tworze będącym jednocześnie twardo osadzonym w tym świecie

ta surowość i sposób poprowadzenia fabuły, gdzie wątki kumulują się na finał to oczywiście po klasykach, parszywa dwunastka oczywiście, siedmiu wspaniałych etc. i kilka innych czarno-białych Wink

aż chciało mi się płakać na końcu, ale nie ze smutku, tylko z radości, że zobaczyłem blockbustera, który uciera nosa blockbusterom, na tyle ile mógł. jakie to było piękne, nikt nie przeżył. ludzie wychodzący z kina zdezorientowani, tak się nie kończą filmy za 100 milionów prezydentów.

oczywiście szyderowałem z tego wątku romantycznego w Łotrze ale Jyn i Cassian byli warci jeden drugiego. tam było kilka takich niedopowiedzianych ujęć, że gdyby przeżyli mogłoby coś między nimi zaiskrzyć. a może to moja wyobraźnia.
fajnie, naprawdę fajnie, surowo ale widowiskowo.