Power of Metal

oblak

Umiejętność kreowania przekonujących wątków to tylko środek, a nie cel robienia filmów. Kiedy oglądam dzienniki telewizyjne, zdaję sobie sprawę, że ukazywane w nich wydarzenia są skomplikowane i często odwołują się do okoliczności, w jakich się rozegrały. Dla niezorientowanych bądź obcokrajowców mogą zatem być nieco niezrozumiałe. Ja osobiście nie przepadam za tego typu programami, najczęściej mnie nudzą i nie potrafię zrozumieć, co inni w nich widzą, że codziennie oglądają. Zdecydowanie wolę bajki. Nie obchodzi mnie, że są na pozór dziecinne dopóki porównuję jeden program o rzeczywistym scenariuszu i skomplikowanej treści, ale przedstawiający bezlitosną stronę ludzkiej natury z drugim programem o solidnym scenariuszu, lecz posiadającym znacznie większe walory estetyczne, spokojniejszy oraz weselszy przekaz i sprawiającym beztroską przyjemność zamiast bólu mózgu.

Moją ulubioną bajką są „Kubusiowe Opowieści”, które czasami są odgrywane na pierwszym kanale polskiej telewizji o godzinie 19. Mamy tutaj do czynienia z serią krótkich seriali anonimowych, a nie jedną całością, zatem uważam, że nie będzie nietaktem, jeśli opowiem o jednym z odcinków (z 24 maja 2009r). Składał się on z dwóch dziesięciominutowych części.

W pierwszym Kłapouchy napisał sztukę teatralną i zwołał zgromadzenie w Stuletnim Lesie, żeby zebrać aktorów do jej odegrania. Samozwańczy reżyser Króliczek podczas wydawania poleceń tymczasowym współpracownikom z branży ingerował w treść gry. Rozszerzył scenografię z dwóch drzew na wiele więcej, przyporządkował większą i złotą kokardę Osiołkowi oraz rozszerzył dialog Kubusia (miał powiedzieć smutnemu koledze Osiołkowi „Jestem Twoim przyjacielem; masz dzisiaj urodziny i z tej okazji mam tu coś dla Ciebie” zamiast po prostu „Mam tu coś dla Ciebie”). Gdy przyszedł czas pokazu okazało się, że przedstawienie nie powiodło się. Osiołek pomyślał wówczas, że jest kiepskim pisarzem, ale przytomny Kangur uświadomił wszystkich, że powodem klęski były dokonywane przez Króliczka zmiany. Następnego dnia aktorzy zagrali dokładnie według scenariusza i sztuka wyszła wspaniale.

Drugi wątek dotyczył ogrodu Królika, który wysechł z powodu dłuższego braku deszczu. Kubuś, Prosiaczek i Kangurek próbowali na różne sposoby wywołać deszcz (np. wraz z przyczepionymi atrapami chmur wznieśli się do nieba dzięki trzymanym w łapkach balonikom aż wiatr poniósł ich nad książeczkę, z której czytał wszystkowiedzący, trzecioosobowy narrator). Królik nie zrozumiał jednak dobrych intencji i zdenerwował się, że jego znajomi wygłupiają się kiedy on rozpacza z powodu suszy. Zrezygnowani udali się po radę do Sowy, który otworzył jakąś bardzo poważną księgę naukową i przeczytał, w jaki sposób powstaje deszcz (kałuże parują, a następnie para tworzy chmury i w momencie, gdy stają się zbyt ciężkie, opadają na ziemię w postaci deszczu). W podręczniku tym brakowało jednak informacji, w jaki sposób można wywołać deszcz. Bezradni postanowili wykorzystać słoneczną pogodę i pójść na piknik. Kiedy jednak padła ta propozycja, zza okna dobiegł zgromadzonych odgłos oczekiwanych opadów.

Barwy wykorzystywane w tym programie, dobrze dobrane dźwięki (np. pluskanie podskakującego z radości Króliczka, ale przede wszystkim skoczne piosenki), pouczający morał a nawet naukowe schematy oraz miłe barwy głosów wszystkich bohaterów powodują, że ten nieskomplikowany program można uznać za bardzo sympatyczny i warty oglądania ku ukojeniu serc strudzonych i sponiewieranych Polaków. Jedyne, co może niektórym się nie spodobać to element groteski - chociaż Kubuś miał na sobie czerwoną bluzeczkę to występował bez majtek – ale myślę, że ten element jest często spotykany w wielu filmikach, zatem można przymknąć na to oko.

8 / 10

To jest moja pierwsza w życiu recenzja filmu, więc wiem że nie jestem jeszcze w tej dziedzinie ale mam nadzieję że i tak bardzo ładnie napisałem. Proszę o ocenę mojej roboty.

Greebo

Za mało o martyrologii, nie opisałeś w ogóle gry aktorskiej, zero refleksji, skojarzeń, nawiązań, inspiracji. Nie scharakteryzowałeś dostatecznie Kubusia jako postaci tragicznej, szukającej swojego miejsca w pogmatwanym świecie etnicznej różnorodności. Please write it again.

oblak

Dobrze, ale zrobię to jutro bo muszę iść spać.

SwordMaster

Władca Much

Nie "bajka" i nie "Stuletni" las.
Jak chcesz porządny, 'tradycyjny' film animowany to sobie zapuść Dzielną panią Brisby Razz

(ładne animacje, jajcarskie motywy, niezła kreacja świata, klimat, klimat, klimat)
Jak chcesz 'skocznych piosenek' to oczywiście "Heavy Metal" xD

piciu6

postać...tego...nierozgarniętego....misia...musi...tobie...być....szczególnie...bliska

Greebo

A tak w ogóle, to co Ci do łba przyszlo, żeby zdradzać zakończenie w recenzji? Ona ma zaostrzyć apetyt na materiał a nie popsuć całą przyjemność z oglądania.

1-

mopek666

Greebo

SwordMaster

To już raz padło - oblak to jakaś grubsza prowokacja nieznanych kół.

Robson

Lepiej daj sobie spokój z pisaniem recenzji.

oblak

Przecież to był wygłup...
Nikt nie zauważył braku powagi tego tematu: 19 - latek opowiada na forum metalowym co zobaczył podczas ostatniej wieczorynki.

Olej